kavak

Kel olduğun nasıl da belli. O zaman sabuna da gerek yok. Islak bir peşkille silmen yeter.

Aman bana söyleme. Elbette isim verecen, ki bakalım yazdıklarının altı kızarmış mı. Bilhassa yurt dışında ülke adına ve çıkarına lobicilik yapanları önemserim.

İnsanlık ölmedi de, değerini bilenlerin sayısı günden güne azalıyor. Bunun böyle olmasının nedeni insanların doğada yaşamak yerine, milyonlarca insanın birarada yaşadığı metropollere göç etmesinde yatıyor. Kimisi mecburiyetten, kimisi meraktan, kimisi umuttan. Şehirlerdeki rekabet daha acımasız ve daha gaddarca. İş olanakları daha fazla olmasına rağmen, daha az iş bulma imkanı var, çünkü daha fazla insan aynı bölgede yaşıyor. Yaşam şartları daha pahalı. Bu nedenle insanlar daha fazla kendilerini düşünüyor, dostlukların sayısı azalıyor. Kimse kimseyi tanımıyor. Bu da aslında bir nevi doğaya/çevreye adapte olma şeklinden başka bir şey değil. Doğanın etkisini, daha doğrusu içinde yaşanılan ortamı her canlı her an hissediyor, haliyle etkisi de olduğu muhakkak. Ama az ama çok. 100000 sene sonraki insan türü, kendini imha etmediyse, bizden farklı bir bir türe dönüşecektir.

Bu lobiler neymiş yahu. Hepsi gavur, Evropalı, Ermeni veya Yahudi. Bu kadar karalamak olmaz ki. Hiçbir bir tane mi Türk veya Müslüman lobisi olmaz?

Bizim kafamız kıymetlidir. Her şeyi sürmeyiz. Bu arada evet; zeytinyağı sabununu iyi bilirim. Çocukluğumuzda köyde başka sabun türü yoktu zaten. Saçlarımız çivi gibi olurdu.

Mis gibi Hacı Şakir sabunu varken, sıvısı neyinize gerek?

Günümüzdeki İngilizlerin oyun oynayacak halleri kalmadı, bilhassa Avrupa Birliğinden çıktıktan sonra bir hayli pişmalar ama geçti Brüksel´in pazarı, sür kamyonunu London´a. Ellerinde sadece bir İngiliz anahtarı kaldı ki, onun da ne işe yarayacağı meçhul.

Tecavüz oranlarını bilmek çok zordur, çünkü tecavüze uğrayan kadınların çoğu şikayet etmekten korkar. Hele ki müslüman ülkelerde aile ve mahalle baskısı yüzünden daha da yaygındır. Cinayet hesabı kolay, en azından ölü mağdur kaybolmuyor.

İmamı kodese tıkmazlar, çünkü o zaman RTE´nin başına gelen onun da başına gelmesi olası. Bunu RTE ve tayfası katiyen yapmaz.

Birisine inanma bağlamında söylemiyorum ve kastetmiyorum. Tanrı bağlamında inanmayı teğet geçiyorum.

Dostum sakin ol. Ben seni anlıyorum, da, sen beni anlamaysun. Hayır öyle demiyorum. Kanıtla, diyorum. Bugüne kadar da kanıtlanmadı. Haliyle reddediyorum ve kafam rahat. Güzel Türkçemiz yetersizse, n´apalım!

Kim, uluorta yanlış olduğunu bilmesine/inanmasına rağmen inandığını söyler? Milyonda biri belki. Onun da kafası dumanlıdır. İnanç, insanların benliğine işliyor adeta. Bir de şu var tabii. İnsanların birçoğu rasyonel hareket etmez. Bu husus önemli bir nokta teşkil ediyor.

Doğru, ateist teistin zıddıdır. Ben reddetmeyi tercih ediyorum, çünkü ortada fol yok yumurta yok. İnanmıyorum dediğim zaman, sanki ortada inanılması gereken bir şeyi var hissiyatı doğuyor. Bunu kabul etmiyorum.

Mesele samimiyet veya dürüstlük değil. Meselenin özü şu: Körpecik beyinlerin dünyaya ayak basar basmaz bir güzelcene yıkanmasıdır, mevzubahis olan. Bir gün değil, beş gün değil; senelerce devam eden bir süreçten bahsediyoruz. Aileniz başta olmak üzere, çevreniz sizi çok sevdiği(!) için size güzel şeyleri şırıngalıyor. Yetişkin yaşa geldiğinizde bunlardan sıyrılmanız o kadar kolay değil. Kolay olsaydı, dünyanın neredeyse %70´i dindar kalmazdı.

Ne inanmaması? Ateist dediğin topyekün reddeder. Dikkatini çekerim; arada biraz nüans farkı var. Agnostik´in kafası hâlâ azıcık dumanlıdır ve topu taca atma eğilimindedir.

Aslında bu zımbırtıya yeşil ışık yakan veya çanak tutan erkeklerin en büyük ayıplarındandır. Neredeyse her şeyi uçkur ve namus davası yapacaklar.

Hikayelere şöyle bir baktım. Ne ruh, ne üslup farkı ne de yaratıcılık var. Olan seyleri biraz çalkalamış sadece. Tamam ilerleme var ancak henüz yetersiz.

Peki, kocası? O hâlâ kodeste, muhtemelen karısını aklamak için bir şeyler yapmıştır. Karısı sürekli ayılıp bayılıyor ve sinir krizleri geçiriyordu. Ben hepsinin göstermelik olduğunu düşünüyorum.

Bre zındık, bize ne Arapların domuz hastalığı. Sen bizim köye gel, domuz nasılmış gör. Traktor gibiler valla.

Uzun vadeli plan yapamıyorlar, yapmasını bilmiyorlar veya bunu yapmaya olanakları yoktur. Bu nedenle anı yaşayıp günü kurtarmaya çalışıyorlar. Galiba biraz da kültür meselesi, yani yarın ola hayrola mentalitesi var.

Sen domuz görmemişsin belli. Girdiği yerler sabanla sürülmüş gibi oluyor. Gizli bir sır vereyim: Yaban domuzunun eti nefis. Eline bir yaban domuzu geçerse, dene bir.

Yalancısı oldukların yanlış biliyor, çünkü vaftiz olmak şart değil. Kiliseye bile gitmene gerek yok. Yukarıdaki 4 şıkkı içtenlikle yerine getirirsen, senden iyi bir Hrıstiyan olur.

Şunlar yeterli.. 1- Tanrıdan af dile, ki günahlarından arınasın. 2- Tanrının nimetlerini al. Yani İsa´nın senin uğruna öldüğüne inan. 3- Hayatını İsa´ya ada. 3- Onu kalbine çağır ve her yerde ibadet et.

Konuyu birisi hortlatmış, da, değişen bir şey yok. Piyasaya sürülmüş olan tüm tanrılar gizleniyor ve insanlar üzerinden dolaylı olarak konuşturuluyor. İnsanların güvensiz olduklarını söylememe gerek yok herhalde, bu nedenle hep mazide cereyan ettiği iddialı masallar anlatılır. Bu açıdan bakınca, tanrılar insanların kuklası gibi bir görüntü veriyorlar. Yani tanrı masalları bazı insanların hayallarini süslüyor sadece. Geçmişteki insanlar amma da ballıymış, ha. Tanrıyla konuşan var, onun elçisi olduğunu iddia edenler var, onlarla muhabbet edenler var, mucize gösterenler var ve bunlara göya tanıklık edenler var. Nedense bir süre sonra bu çeşme kurumuş ve hepsi mazide kalmış. Peki, bunlar bize neyi anlatıyor?

Bizim köylü bostan derdinde, çünkü geçimini ondan sağlıyor. Başka yörelerde de pek farklı değildir. Demek ki rekabet var. Dağda aç kalan domuzlar köydeki bostanlarını darmadağın ediyor. Oraya köpek bağlamak veya onları avlamak pek işe yaramıyor. İslam´da domuz yasağı olmasaydı, elbette etini yerlerdi.