Kim bir virüs getirirse 1.500.000 € kazanır

[Kahin]

"Sinek gibi ölüyorlar"
"HIV" - bir inanç sorunu mu?

Dr. rer. nat. Stefan Lanka ve Dr. Heinrich Kremer Cenevre Dünya AIDS Kongresi'ndeydi (28.6.-3.7.1998).

Orada, aralarında BAYER araştırmacısı Prof. Dr. Helga Rübsamen-Waigmann'ın da bulunduğu kamu "AIDS" yetkililerinden HIV'e ilişkin bilimsel kanıt elde etmeye çalıştılar.

Cevaplar utanç içinde birbirini aştı.

BAYER'in önde gelen "AIDS" araştırmacısı (ve "kötü şöhretli bilimsel sahtekar") Prof. Dr. Rübsamen-Waigmann, Lanka tarafından kendisine "HIV "in varlığına ilişkin bilimsel kanıtların nerede olduğu sorulduğunda TV kamerası önünde kekeledi. Rübsamen-Waigmann: "Neden hala 'HIV'e inanmadığınızı anlayamıyorum. Burada görüyorsunuz ('HIV'in varlığının kanıtlanması talebiyle kongre salonunun önünde açlık grevi yapan 'HIV-pozitif' olarak tanımlanan Barselona'daki insanları işaret etti), insanlar sinek gibi ölüyor. Sizi temin ederim ki ben 'HIV'e kesinlikle inanıyorum."

Lanka karşı çıktı: "Ama Profesör, inanç için başka fakültelerimiz de var. 'HIV'in varlığına dair kanıtlar nerede?" Ve: "İzole edilmiş HIV retrovirüsünün fotoğrafı ve örneğin bu açlık grevcilerinin 'pozitif' olarak test edildiği 'HIV' proteinlerinin fotoğrafik kanıtı nerede?" Prof Rübsamen-Waigmann: "Yarın Gallo geliyor, 1984 yılında 'HIV'i izole ettiğini iddia etti, bu konuda daha fazla bir şey söyleyemem. Ona sorun - bu konuda daha fazla bir şey yapmak istemiyorum."

ABD'nin "AIDS" şefi, enfeksiyon uzmanı Anthony Fauci, sadece kendisine sorulmayan soruları yanıtladı ve kaçtı. Laboratuvar bilimcisi David Ho ne diyeceğini şaşırmıştı. Hayali "HIV "i ilk keşfeden Fransız Luc Montagnier taş kesilmişti ve sözde "AIDS patojeni "nin ortak kaşifi ve "HIV testi "nin tasarımcısı, ABD sağlık otoritelerine bağlı Ulusal Kanser Araştırma Enstitüsü'nden deneyimli Robert Gallo, Dr. Lanka'ya kameralar karşısında dikkati dağılmış bir şekilde "AIDS araştırmalarında sizin gibi adamlara ihtiyacımız var" dedi. Aynı zamanda, standart "HIV testini" hidrokortizonla zenginleştirerek ve böylece daha reaktif hale getirerek neden manipüle ettiğine dair can alıcı soruyu ısrarla geçiştirdi.

 

- Çeviri sonu -
 

[Índio do Buraco]

Tikker hastalığından nasıl kurtulabilirim

pardon tikker virüsü 

 

@pigeon

[Kahin]

@Max Stirner

Çok basit: Bu sayfaya tıklamayı bırakman yeterli!

 

[gun]

5 dakika önce, Kahin yazdı:

@Max Stirner

Çok basit: Bu sayfaya tıklamayı bırakman yeterli!

 

Tikker sayfayı tıklamak değil ki.

Yabancı olduğun için  anlamadın?

[Índio do Buraco]

15 dakika önce, Kahin yazdı:

@Max Stirner

Çok basit: Bu sayfaya tıklamayı bırakman yeterli!

 

Hocam peki aşk acısına ne tavsiye edersiniz 

hayattan keyif almıyor geberip gidecek yer arıyorum 

şimdi aklıma geldi hocam bir de suicide un en kolay ve garantili yolunu özelden yazarsanız hayır dua ederim öteki taraftan size

[gun]

Theatral therapy ile aşk acısı geçer mi ? @Kahin  

[Kahin]

@pigeon

Küçüklüğünde kaç yaşındaydın?

[gun]

2 dakika önce, Kahin yazdı:

@pigeon

Küçüklüğünde kaç yaşındaydın?

Küçükken olduğum yaştaydım.

[gun]

5 dakika önce, Kahin yazdı:

@pigeon

Küçüklüğünde kaç yaşındaydın?

 

Tikker virusunun resmi bu?

@Kahin 

[Kahin]

@pigeon

Küçükken olduğum yaştaydım.

Çok iyi cevap, respect!

[Kahin]

@pigeon

Ve şimdi tekrar ciddileşelim. Burası bir kıraathane forumu değil!

[gun]

3 dakika önce, Kahin yazdı:

@pigeon

Ve şimdi tekrar ciddileşelim. Burası bir kıraathane forumu değil!

kıraathane atların beslendiği ahıra verilen bir isimdir.

[Kahin]

@pigeon

Türkçe'de bazı kelimeleri anlamadığını unutmuşum, burada fransızca:

Burası bir café forumu değil!

 

 

[Kovulmuş Üye]

On 22.02.2024 at 20:48, Kahin yazdı:

@pigeon

Ayrılık acın varsa ağzında aft çıkabilirmiş.

Neden böyle saçma sapan şey yazıyorsun? Ayrılık acısıyla ilgili bir şey yazdım mı?

 

 

Bak sahte ilaç skandalı , bu olay yeni değil ama haber yeni. Olayın geçmişi on yılı geçti.

Ne düşünüyorsun

 

[Kahin]

"Viroloji "yi anlamak için "enfeksiyon teorisi "nin tarihine bir göz atmak şarttır. Bu amaçla, Stefan Lanka ve Karl Krafeld'in
2003 yılında çıkan "Aşılama - üçüncü bin yılda soykırım mı?" adlı kitabından birkaç bölüm çevirdim:

 

Enfeksiyon teorisi ve Pasteur
Lanka/Krafeld'den: "Aşılama - üçüncü bin yılda soykırım mı?"

Eğer bilimin kendi iddialarını kanıtlamak için kanıtlarını nereden aldığını ya da aldığını öğrenmek istiyorsanız, o zaman kanıtın bulunabileceği iddia edilen yere gitmeniz gerekir. Matbaanın ortaya çıkışından bu yana, bilgiyi herkes için anlaşılır kılmak artık bir sorun olmaktan çıkmıştır. Kopyalama sırasında sonradan manipülasyon olasılığı olmadan - daha önce yazıya dökerken. Yazılı söz geçerlidir ve aynı anda birçok yerde dosyalanmış olduğu için bağlayıcı kabul edilir.

Eğer bir kanıt bulunursa, bu iyi bir şeydir; eğer bulunamazsa, o zaman nedenini bulmaya çalışmak gerekir? Örneğin, 9 Mart 1995 tarihinde, henüz çok genç olan "AIDS" tarihinde ilk kez, Alman Federal Hükümeti'nin aşılamadan da sorumlu olan Berlin'deki Robert Koch Enstitüsü'nün, AIDS virüsü "HIV "in varlığına dair hiçbir kanıt olmadığını bildiği kanıtlandı. Hatta bu durum 15 Ocak 2001 tarihinde bir mahkeme tarafından da teyit edilmiştir. Son olarak da Alman Federal Meclisi tarafından 17 Mayıs 2001 tarihinde ayrı bir basılı belgeyle teyit edilmiştir. Bu, bulaşıcı bir bağışıklık yetmezliği "AIDS" fikrini - ya da hipotezini - çürüttü. Hatta en başından beri "AIDS "in bulaşıcı, hastalık yapıcı bir mikrop, bilimin tam olarak formüle ettiği şekliyle bir enfeksiyon ajanı, örneğin bir "virüs" tarafından bulaştırılabileceğini varsaymak için hiçbir haklı, yani anlaşılabilir neden olmadığı ortaya çıktı. Peki neden böyle bir şey iddia edildi? Neden "tüm dünya" bunu kabul ediyor? Öyle olması gerekmez mi, çünkü bu kadar çok insan işin içindeyken yanılmak imkansızdır? Tüm dünya "aşılanıyor" ve bilim sayesinde artık "bağışıklık sistemini" ve vücudun kendini "düşmanlardan" nasıl koruduğunu bile anlıyoruz. Bir yerde heyecan, ateş, deri döküntüleri vs. varsa, yani hastalık varsa, orada mutlaka "patojenler" de vardır. Ve dahası, olamayacak bir şey olamaz! Bu da ne demek oluyor?

Günümüz sağlık sistemindeki hatalı sürücülere dikkat! Yanlış rapor: Binlerce mi?! Yani birkaçı hariç tüm "hatalı yol sürücüleri" mi? Neden? Trafiği kim düzenliyor? Kurallar nerede ve nasıl tanımlanıyor? Sorumlu kim, beleşçiler kim, aptallar kim, kurbanlar kim - eğer durum buysa?
[...]
Bunu öğrenmek için, şu anda taşıdığımız aciliyet ve sorumluluğa uygun olarak, her şeyin başladığı zamana geri dönmeliyiz. Ve sonra 20. yüzyıla, "aşılamayı" düzenleyen yasada öngörüldüğü gibi "araştırma ve teknolojinin mevcut durumuna", yani elektron mikroskobu ve biyokimyaya geri dönmeliyiz. "Aşılamanın" bir hata ya da sahtekarlık olup olmadığını ve ne zamandan beri olduğunu anlamak ve kavramak için, sadece "aşılamanın" "Adem ve Havva'sına" geri dönmekle kalmamalı, aynı zamanda karar verebilmek için o zamanlar insanların nasıl düşündüğünü anlamaya çalışmalıyız: Hata mı sahtekarlık mı? Dolayısıyla sadece "aşılama "nın "bilimsel" temellerinin atıldığı iddia edilen 19. yüzyıla değil, dönemin biliminin, ortodoks tıbbın ve bizzat devletin hastalıkların kötü beslenme, zehirler - özellikle de bozuk gıda ve zehirli sudan - kaynaklandığını varsaydığı 18. yüzyıla da geri dönmek zorundayız. Bağışıklamanın gerçekleştiğinin ilk kez iddia edildiği 1796 yılına ve mikrop, bakteri ve mikro-mantar olarak adlandırılan canlıların ışık mikroskobu ile ilk kez görünür hale getirilmesinin ve deneyler yoluyla yetenek ve işlevlerinin anlaşılması, araştırılması ve kanıtlanmasının, başka bir deyişle bilim yapılmasının mümkün hale geldiği zamana geri dönmeliyiz. 17. yüzyıla doğru!

On yedinci yüzyılda, ışık mikroskobu 1661'den itibaren tıbbi araştırmalarda kullanılmaya başlandı ve yaşama ilişkin kavrayışlara belirleyici bir destek sağladı. Çeşitli araştırmacıların yaşamın temel süreçlerini tanımaya ne kadar yaklaştıkları hayret vericidir. O dönemde insanlar statik denge paradigması olarak adlandırılan paradigma açısından düşünüyorlardı. Bilim, model geliştirmek için paradigmalara, düşünce sistemlerine ihtiyaç duyar. Hayatı daha iyi anlamak ve "hastalığı" daha iyi tedavi etmek için. Durağan denge paradigmasında, yaşamın her zaman aynı olduğu ve yalnızca önceden var olan yaşamdan ortaya çıktığı düşünülüyordu. Yaşamın Tanrı tarafından yaratıldığı ve var olmak için belirli koşullara ihtiyaç duyduğu düşünülüyordu. Çok verimli bir dönemdi. O zamanlar genç tıp öğrencileri çok esnekti ve önemli ve yeni şeyler keşfeden araştırmacılardan bir şeyler öğrenmek için dünyanın dört bir yanına seyahat ediyorlardı. Çok fazla tartışıyor ve yayın yapıyorlardı.

Sonuçları yayınlanan çok sayıda deneyle insanlar ikna edilmeye çalışıldı. Birbirimizden öğrenmek ve böylece daha derin bilgilere ulaşmak normaldi. Bugün olduğu gibi tıp ve biyolojinin tamamına hakim olan dogmalar, örneğin "moleküler genetiğin merkezi dogması" (1956'dan beri) veya bugün sadece öğretilen "enfeksiyon hipotezi" dogması o zamanlar yoktu. Bugün "statik yaşam görüşü" (yaşam sadece kendisinden doğar ve doğabilir) taraftarlarını "mekanistler" olarak ya da daha sonra "yaşamın değişebilirliği ve yaşamın kendiliğinden oluşumu" taraftarlarını "vitalistler" olarak karalamak kesinlikle kabul edilemez ve sadece bugünün dogmalarını haklı çıkarmak amacıyla yapılır.

Özellikle de "mekanistler" mikroskop altında bakterileri ve yaşam mikroplarını - spermatozoa (dişi yumurta hücresi tıp tarafından 200 yıl daha görmezden gelinmesine rağmen) - keşfettiklerinde steril çözeltilerden yeni bir yaşamın ortaya çıkamayacağını kısa sürede kanıtladıkları için. Ancak "vitalistler" yaşamın değiştiğini de kanıtlayabildiler. Sperm ipliği tamamlanmış insandan farklı göründüğünden ve "homolucus", tamamlanmış insan, sperm ipliklerinde görülemediğinden. Böylece bu iki düşünce sistemi birbirini dölledi ve yaşam hakkında bugün bir tıp öğrencisinin hayal bile edemeyeceği daha derin kavrayışlara yol açtı. Bulgularıyla pratikte, deneylerde, günlük yaşamda başarılı olanlar, fikirlerini ve hipotezlerini pratikte kanıtlayabilenler haklıydı.

Deneylerin ve kanıtların halkın katılımıyla ve - bu bilim için temel bir kriterdir - herkes tarafından anlaşılabilir bir şekilde sunulması gayet normaldi ve aksi düşünülemezdi. Sahtekarlığı önlemek için. Aynı zamanda, bildiğimiz gibi, devletin bir kamu sağlık sistemi kurmaya ve doktorların eğitimini organize etmeye başladığı dönemdi. Ve sistematik olarak araştırmacılara ödeme yapmaya ve tıp fakülteleri kurmaya başladı. Ve eğer araştırma yapmak için para istiyorsanız, önce bunun için gösterecek bir şeyiniz olduğunu kanıtlamanız gerekiyordu. "Araştırmacıların" hipotezlerini kanıtlamak için belki de 20 yıl sonra çok daha fazla paraya ihtiyaç duyacaklarını iddia ettikleri bugünkü gibi değil.

Ancak daha sonra, 19. yüzyılda Kilise, yaşamın kendiliğinden ortaya çıkamayacağının kanıtlanmasına çok sevinmiş ve deneylerinin tüm aksi sonuçlarına rağmen hastalıkların mikroplar tarafından "bulaşabilir" olduğunu iddia eden bazı "bilim adamlarını" aniden finanse etmeye başlayan siyasetin yanında yer almıştır. Artık yangından "itfaiyenin" sorumlu olması gerekiyordu! Kilise uzun zamandır hasta olan herkesin günah işlediğine ve Tanrı'nın adil cezasının üzerlerine geldiğine ikna olmuş ve İncil'i yeniden yorumlamıştı. O zamandan beri, aksini kanıtladıkları halde hastalıkların "bulaşıcı" olduğunu iddia eden bu tür "bilim adamları" "dolandırıcı" olarak etiketlendi.

Politikanın yanı sıra, kiliseler ve kiliseye bağlı sponsorlar tarafından da destekleniyorlardı ki bu da önemsiz değildi ve çöküşlerine önemli ölçüde katkıda bulundu. Dönemin geleneksel tıbbı, hastalıklardan sorumlu tutulan bakterilerin hastalığa neden olamayacağının cesur deneylerle gösterilmesine rağmen, bu ittifaka karşı üstünlük sağlamayı başaramadı. Bu nedenle, 1796 yılında İngiliz Edward Jenner tarafından gerçekleştirilen ve o dönemde yaygın olarak kullanılan hacamat yönteminin bir varyasyonunun günümüzde ilk "aşılama" olarak bilinmesi şaşırtıcı değildir. Bu yöntem sadece oğlunun ölümüne neden olmakla kalmamış, aynı zamanda birçok kişinin sağlığını da önemli ölçüde bozmuştur.

Zamanın paradigması aynı zamanda tekabüliyetler açısından düşünmeye ve benzerin benzerle tedavi edilmesi yöntemine, zehirler ve ağır metaller de dahil olmak üzere her türlü madde ve özün elenmesine ve kullanılmasına yol açtı. Hahnemann'ın düşüncesinin ve homeopatinin icadının da bundan türediği unutulmamalıdır. Bugün Jenner'ın o dönemde sekiz yaşındaki bir çocuğu "inek çiçeği" yoluyla "insan çiçek hastalığına" karşı bağışıkladığını "kanıtladığını" iddia etmek inanılmaz derecede kaba ve utanmazca bir reklam taktiğidir.

Tarihsel kayıtlar böyle bir şey sunmamaktadır. Ancak günümüz bilimsel literatürünün, 1793 yılında, o dönemde Avrupa'ya kıyasla hoşgörülü ve kiliseden çok daha az etkilenmiş olan Amerika'da, "salgın hastalıkların", yani hastalıkların artmasının mikroplardan kaynaklanamayacağının açıkça kanıtlandığından bahsetmemesi daha da anlaşılmazdır! Bunun yerine, dışkı, "kadavra zehri" (özellikle kuraklık ve kötü hasat dönemlerinde, artık beslenmedikleri ve sulanmadıkları için her zaman ilk ölen hayvan cesetleri), su ve bozulmuş gıdalardan kaynaklanıyordu. Sudaki nitratlar/nitritler ve bozulmuş gıdalardaki çürütücü toksinlerin (buzdolabı henüz icat edilmemişti!) neden olduğu hastalıkların belirtileri ateş, baş ağrısı, deride kızarıklık, deri döküntüleri ( = çiçek hastalığı), deri kanamaları, iç kanama ( = siyah kusma!), ishal, kanlı ishal vb. ve karaciğer iltihabıdır: Hepatit. Zehirlenmenin türüne ve derecesine bağlı olarak, cilt ve gözler az ya da çok sarı, kırmızı, daha sonra mavi olur ve hem dışta hem de içte siyah lekeler ve şişlikler ortaya çıkar ve etkilenen kişiye temiz su ve tam bir diyet verildiğinde az ya da çok hızlı bir şekilde iyileşebilir. Çeşitli zehirlenme türlerinin semptomları çok farklı şekilde etiketlenmiştir ve hala etiketlenmektedir: sıtma (kötü hava!), sarı humma, çiçek hastalığı, veba, AIDS, hepatit vb.

O dönemde zaten bilinen bu gerçek bağlantıların bugün görmezden gelinmesi ve karalanması sadece inanılmaz değil, aynı zamanda düpedüz sahtekârlıktır. Bugünün ders kitaplarında, 1793 yılında ABD'nin Pennsylvania eyaletindeki Philadelphia'da yıkıcı bir "sarıhumma salgını" yaşandığını okuyabilirsiniz. Ve o dönemde "bulaştırıcılar" ile "bulaşma karşıtları" olarak karalanan doktorlar arasında şiddetli bir tartışma yaşandığını. Böyle bir şey doğru ve doğrulanabilir değildir! Dönemin literatüründe ve İkinci Dünya Savaşı'na kadar olan literatürde her yerde okunabileceği gibi durum tam tersidir. Bundan sonra, göreceğimiz gibi, "enfeksiyon hipotezi" siyasi nedenlerle hayatın her alanına hakim olmuştur.

Orada bu "salgın" ve ilgili doktorlar hakkında iftiradan başka bir şey bulamazsınız ve sadece "sarı humma "nın bulaşıcı olduğu yönündeki çürütülmüş iddiayı ve "sarı humma virüsü "nün 20. yüzyılda izole edildiği ve karakterize edildiği yönündeki hala kanıtlanmamış iddiayı bulabilirsiniz. Dolayısıyla, 20. yüzyılda, 20. yüzyılın teknikleri olan elektron mikroskobu ve biyokimya ile bu "virüsün" varlığının kanıtlandığı "sarıhumma virüsünü" sorarsanız, kimse tek bir yayın bile söyleyemez. "Uzmanlar", kendilerinden "virüsün" kanıtını istediğinizde dehşete kapılan küçük çocuklar gibi sizden kaçarlar.

Bugüne kadar, "virüsün" biyokimyasal karakterizasyonu bir yana, "sarıhumma virüsünün" hiçbir fotoğrafı hiçbir yerde yayınlanmamıştır. İkinci Dünya Savaşı öncesine kadar olan literatürde, 1793 yılında bilimsel olarak ve başka yerlerde yayınlandığı şekliyle tüm ayrıntılar bulunabilir. Bugün "bulaşma karşıtı" olarak karalanan doktorların, 18. yüzyılın en ünlü doktoru ve klinik tıbbın kurucusu Benjamin Rush (1745-1813) ve meslektaşları olduğu ortaya çıktı! Rush, Avrupa'da eğitim görmüş ve 1768 yılında Edinburgh'da (İskoçya) doktorasını tamamlamıştır. Sadece Philadelphia'daki "sarı humma salgınını" aydınlatması ve önlemesi ile değil, aynı zamanda diş hastalıkları ve romatizma arasındaki bağlantılar üzerine yaptığı çalışmalar ve alkolizm konusundaki yardımlarıyla da ünlendi. Devlet üniversitesinde tıp profesörüydü. Zamanının en popüler profesörüydü ve dünyanın dört bir yanından öğrencileri ona akın ediyordu.

Temiz suyun önemini ve içindeki toksinlerin ve özellikle de bozulmuş gıdalardaki toksinlerin tehlikesini kabul ederek, şehirdeki insanların tarif edilemez yaşam koşullarının sonuçları konusunda uyardı ve o zamanki koşullar altında çok daha fazla insanın yukarıda belirtilen semptomlara yakalanacağını ve hatta daha fazlasının zehirlenmeden öleceğini öngördü. Ve sürekli yakın temas halinde olduğu bu kişileri, o zamanki geleneksel tıbbın klasik yöntemlerini kullanarak tedavi etti. Meslektaşı doktor Nathaniel Potter, "sarı hummanın" bulaşıcı olmadığını kanıtlayan kendi deneylerini gerçekleştirdi.

Philadelphia'daki durumun o dönemde neden böyle olduğunu tarih kitaplarından kendiniz araştırın! Bugün insanlar göz göre göre yalan söylüyor ve "sarıhumma salgınının" şehri durup dururken vurduğunu iddia ediyor. Ve 20. yüzyılda ortaya atılan ve tropik bölgelerde "sarı humma" hastalığına yol açtığı söylenen "sarı humma virüsünü" Amerika ve Avrupa'ya, Afrika ve Güney Amerika ile gemi trafiği yoluyla evcil sivrisinek Aedes aegypti'nin "soktuğunu" iddia ediyorlar. Hızla yayılan "patojenler" nedeniyle hastalıkların "salgın" olarak yayılabileceği yönündeki her zaman yalanlanan iddialar, Alman ve Fransız devletleri tarafından bilinçli olarak korku yaratma politikası olarak kullanıldı. Ve diğer şeylerin yanı sıra, savaşta düşmana karşı korku uyandırmak ve mahkumların - sadece savaş esirlerinin değil - neden "karantina" altında izolasyon merkezlerine yerleştirilmesi gerektiğini haklı çıkarmak için kullanıldılar! Federal Almanya Cumhuriyeti'nde, Federal Salgın Hastalıklar Yasası 1 Ocak 2001 tarihinde "değiştirilmiş" ve eyalet ve federal sağlık makamlarındaki "enfeksiyon uzmanlarının" "sokağa çıkma yasağı, karantina, tutuklama vb. uygulayabileceği" 26 durum tanımlanmıştır. "tehlikeli" yeni ve eski "patojenler" konusunda "makul şüphe" varsa sokağa çıkma yasağı, karantina, tutuklama vb. uygulayabilir". Başka bir deyişle, bizi koruması gereken Temel Yasa iptal edilmiştir. 2001'in başındaki "şap salgını", yeni yasayı pratikte test etmek için küçük bir deneme oldu. "Şap virüsü" de 1898'den kalma bir Alman icadıdır. Almanya'da "doğrulanmış" bir "şap" vakası olmayacağına dair tüm bahisleri kazandım!

Şimdi 19. yüzyıla geri dönelim. Artık tamamen devlet destekli "salgın tıp" "biliminin" düşüncelerine de hakim olacak olan savaşlar ve savaşçı düşüncelerle dolu bir yüzyıl. 1875 yılında İngilizler Süveyş Kanalı'nın kontrolünü tamamen ele geçirmeyi başardılar. Bu onlara, Avrupa'nın kıtasal güçleri için bir dikenden daha fazlası olan önemli ticari avantajlar sağladı. İngiltere'nin ticari avantajlarını sınırlandırmak amacıyla, Akdeniz üzerinden yapılan nakliyatı ve ticareti engellemek için İngiliz gemilerine ve ürünlerine "karantina" uygulamakla tehdit edildi. İngiltere'nin sömürgesine giden yolun büyük ölçüde kısalmasından yararlanarak buradan asker getirmesi ve 1882'de Mısır'ı fiilen İngiltere'nin bir sömürgesi haline getirmesiyle durum daha da kötüleşti. Artık "yerelciler" olarak iftiraya uğrayan doktorlar tarafından esir kamplarında öngörülen "kolera salgınları", tehdit edilen "karantinayı" siyasi olarak uygulamak için kullanıldı. Ancak, aralarında ünlü Alman doktor Max von Pettenkofer ve ülkesinin en ünlü mikrobiyoloğu Avusturyalı Edward Emanuel Klein'ın da bulunduğu "yerelciler", "kolera "nın bulaşıcı olmadığını ve insanların bazen yaşamı tehdit eden ishale yakalanmalarının sudaki dışkıdan kaynaklandığını kanıtladılar.

Bunun üzerine Robert Koch, Alman hükümeti tarafından "kolera "nın bulaşıcı olduğunu kanıtlamak üzere Mısır'a gönderildi. Sonuç: olumsuz! Sadece koleranın bulaşmasının mümkün olmadığını kanıtlayabildi. Bu yüzden aynı şeyi yapması için Kalküta'ya gönderildi. Sonuç: olumsuz. Yine sadece "kolera "nın bulaşıcı olmadığını kanıtlayabilmişti. Ancak halka sadece "kolera "nın bulaşıcı olduğu ve İngilizler tarafından Hindistan'dan Avrupa'ya getirilebileceği söylendi.

İngilizler hastalıkların yerel hava, su, toprak, beslenme ve diğer koşullardan kaynaklandığını uzun zaman önce gösterdiklerinden ve büyük şehirlerde kanalizasyon arıtma sisteminin genişletilmesi tamamlandıktan sonra 1866'dan bu yana başka "kolera salgını" meydana gelmediğinden, mesele boşa çıktı.

Bu nedenle İngilizlere hiçbir zaman karantina tedbirler dayatılmamıştır. Bu durum Mario Ogawa'nın "Uneasy Bedfellows: Koch'un Bakteriyel Kolera Teorisinin Çürütülmesinde Bilim ve Siyaset" (Uneasy Bedfellows: "Bulletin of the History of Medicine" Cilt 74, Aralık 2000 ve Frankfurter Allgemeine Zeitung'un (FAZ) 31 Ocak 2001 tarihli beşeri bilimler bölümünde yer alan "Koch'un Bakteriyel Kolera Teorisinin Çürütülmesinde Bilim ve Politika" (Uneasy Bedfellows: Science and Politics in the Refutation of Koch's Bacterial Theory of Cholera) başlıklı makalesinde okunabilir.

Bu, gidişatı belirledi ve o andan itibaren "devlet biliminde" hastalıklar hakkında tek bir düşünce sistemi, yani savaş sistemi vardı. Hastalıkları açıklamak için savaş paradigması doğdu ve o günden bugüne hastalıklar hakkında konuşma ve "açıklama" biçimine hakim oldu. Almanlar bunu çabuk öğrendi ve bundan sonra hastalıkları açıklamak için "dolaylı" kanıtlar "resmi" olarak kabul edildi. Almanya'nın o dönemde "bilimsel" olarak dünyaya hakim olduğu unutulmamalıdır.

Ve 1884 yılında Almanya'da gerçekleşen Berlin Konferansı'nda Avrupa Afrika'yı sömürgeleştirme kararı aldı. Tabiri caizse insani nedenlerle, çünkü Afrika'da Avrupalılar olmadan Afrikalıların hayatta kalamayacağı iddia ediliyordu. Tüm zamanların en büyük soykırımı başladı; bu soykırım, Yahudi soykırımından çok daha az zarar gördü ve Afrika'yı bugüne kadar kökünden söküp attı. "Bilim" Afrikalıların neden insan-altı olduğuna dair argümanlar sundu. Enfeksiyon uzmanları ise ölüm ve yaşam hakkında karar verdiler ve bugün hala Afrika'da engelsiz ve en sinsi şekilde devam ediyorlar. O zamandan bu yana, Afrika'da "aşılar" yoluyla acımasız bir "nüfus politikası" izlendi, bu da "AIDS "e yol açtı ve şimdi "genetiği değiştirilmiş" aşıların kullanımıyla aşılıyor. Bu aşılar erkekleri kısırlaştırmak için de kullanılabilmektedir.

Savaş paradigması bugün yaşamın açıklanmasında hala baskındır. Sonuç olarak, biyoloji, başlangıcından bu yana, yaşamın gerçekliğinden hiçbir zaman bugünkü kadar uzak olmamıştır. Bu durum özellikle hastalıkların "tedavisi" üzerinde ölümcül bir etkiye sahiptir ve yaşamın temellerini tahrip etmektedir. Kısırlık, kronik hastalıklar, kanser vb. vakalardaki ciddi ve halen artmakta olan artış, tıbbın insanlığın kendi kendini yok etmesinin kesin bir göstergesidir. "Mikropla birlikte yaşamak" değil, "mikropla savaşmak" o zamandan beri dogma haline gelmiştir.

Bu nedenle, o dönemden itibaren hasta ve anormal olarak görülen ya da tanımlanan her şeyin yardım edilmek yerine vurulması anlaşılabilir bir durumdur. Ortalama bir hastane ya da doktor muayenehanesi ziyareti sırasında, şüphelenmeyen kişi korkunç bir savaşta ve hatta çoğu zaman son muharebede olduğu izlenimini edinir. Yaşamın "denge" içinde işlediğini her araştırmacıya açıkça gösteren 20. yüzyılın devrim niteliğindeki biyokimyası bile göz ardı edildi ve ediliyor. Suda kolera veya "tüberküloz" gibi hastalıklarda ışık mikroskobu altında zaman zaman bakteriler görüldüğünde, tüm gözlemlerin aksine, bu "bakterilerin" "hastalıkların" nedeni olduğu iddia edildi. Bakterilerin çok nadiren gözlemlenebildiği ya da hiç gözlemlenemediği diğer tüm hastalıklar, 19. yüzyılın sonlarından beri ve bugün hala serbestçe icat edilen "virüsler", daha yakın zamanda da "genler" ile açıklanmaktadır. Bunların bakterilerden bile daha küçük "patojenler" olduğu düşünülüyordu. Bunun tek nedeni, o dönemde bakterilerden daha küçük yapıları fotoğraflamanın henüz mümkün olmamasıydı.

Elektron mikroskobu 1931 yılına kadar icat edilmemişti. Hayatını "tüm hastalıklarla aynı anda" mücadele edecek "sihirli mermiyi" aramakla geçiren "ilaç araştırmacısı" Paul Ehrlich bu fikri ortaya attı. Kemoterapi doğdu. Dinamitin mucidi kimya devi Alfred Nobel, bu tür "araştırmaları" desteklemek için 1901'den beri her yıl "Nobel Ödülü "nü bağışladı. 1901'deki ilk Nobel Ödülü, Ehrlich'in meslektaşı, 1889'dan itibaren en acımasız hayvan deneylerini gerçekleştiren ve bazı bakterilerin test tüpünde yalnızca çok özel koşullar altında ürettiği "tetanos ve difteri bakterilerinin" toksinlerinin vücutta "antitoksinler" tarafından etkisiz hale getirildiğini iddia eden "bakteriyolog" Emil von Behring'e gitti. Bu kavram daha sonra, vücudun istilacı "patojenlere" karşı "üreteceği" "bağışıklık sisteminin" özel silahı olduğu iddia edilen ünlü "antikor" haline geldi. Bu, yapılan tüm gözlemlere aykırıdır! Bugün biliyoruz ki "bağışıklık fonksiyonları" spesifik olamaz, vücudun ve dokuların enerji durumuna, vücudun redoks durumuna bağlı olarak işlev görür. Başka bir deyişle, "bilimin" savaş paradigması olan savaş düşünce sistemi içinde açıklanamazlar.

Ancak "aşı endüstrisi" artık muazzam bir ivme kazanmış ve o zamandan beri tüm "sözde araştırmalara" hakim olmuştur. 1874 yılında Otto von Bismarck, her çocuğun "çiçek hastalığına" karşı aşılanmasını öngören "İmparatorluk Aşılama Yasası "nı kabul etti. "Yan etkiler" şiddetliydi ve çoğu zaman "frengi "den ayırt edilemezdi. Hükümet ancak kamuoyundan gelen büyük baskılar sonucunda 1885 yılında bu tür aşılamadan "vazgeçti". Bu nedenle Emil von Behring'in "resmi" tarihe "çocukların kurtarıcısı" olarak geçmesine şaşmamak gerekir, çünkü bu olaydan ders almış ve artık aşılarına çok daha az ve farklı "koruyucu ve yardımcı maddeler" ekleyerek "çocuk ölümlerinde" ciddi bir azalma sağlamıştır.

1901 yılında, bu sahtekârlığı için ilk Nobel Ödülü'nü aldı. Nobel Ödülü sahipleri en başından beri yalancı bir topluluktu. Daha sonra 1914'te Marburg'da "Behring-Werke "yi kurdu; tüm anneler ve özellikle "aşılar" yoluyla "aşı hasarlı çocukları" olan ebeveynler tarafından iyi bilinir. "Aşılamanın" bilimle bir ilgisi olduğunu iddia eden herkesin atıfta bulunduğu Louis Pasteur, o dönemdeki Almanca-İngilizce "kolera" tartışmasının akıllıca dışında kalmış, Robert Koch gibi başarısız enfeksiyon girişimleri nedeniyle fazla alay konusu olmamış ve gülen üçüncü kişi olmuştur. Abartılı hayvan deneylerini kullanarak, "tavuk kolerası bakterilerinin" "koleraya" karşı uygun "aşı" olduğunu iddia etti. Medya, "inek çiçeği virüsü "nü ele geçirdiği iddia edilen Jenner'ı onurlandırmak için buna "vaksinize" (="aşılama". Latince: vacca, inek) adını verdi. Ayrıca "kuduza" karşı bir "aşı" geliştirdiği de iddia edilmektedir. Bugün, kuduz olduğu söylenen bir köpek tarafından ısırılan genç Alsaslı Joseph Meister'in hayatını kurtarmak için kullandığı efsanesi yayılmaktadır. Ve Joseph Meister bu yüzden ölmedi!

Pasteur'ün Bechamp gibi tüm çağdaşları, 1923 tarihli "Pasteur exposed" adlı kitabında "unutulan" Ethel Douglas Hume ve daha sonra "aşılama" ve Pasteur ile ilgilenen tüm bilim insanları, örneğin Araştırmacı R.B. Pearson, 1942 tarihli "Louis Pasteur'ün Hayali ve Yalanı" adlı çalışmasında, Pasteur'ün aşılama konusunda iddia ettiği ve bildirdiği hiçbir şeyin gerçek olmadığını açıkça ortaya koymuş ve kanıtlamıştır. Vicdansız bir dolandırıcı olan Pasteur, Fransız hükümeti tarafından kendi çıkarlarını desteklemek için kasıtlı olarak tuzağa düşürülmüştü. Önce mikropların ve bakterilerin var olduğu ve yaşamın kendiliğinden oluşmadığı bilgisine karşı savaştı, sonra da "pastörizasyon" - ısıtılarak sterilizasyon - dahil olmak üzere tüm bunları kendi bilgisi olarak sattı ve "aşılama" konusunda acımasızca hile yaptı. 1993 yılında, Pasteur'ün aşıları hakkında yayınladığı her şeyin SERBESTÇE BULUNDUĞU çok önemli bir konumdan bir kez daha ifade edilmiş ve belgelenmiştir.

Princeton'dan tarihçi Prof Gerald G. Geison, Pasteur'ün laboratuvar kayıtları ve günlükleri üzerine 25 yıl boyunca yaptığı araştırmaları 1993 yılında yayınladı ve bunları Pasteur'ün "bilimsel" yayınlarıyla karşılaştırdı. Kitap, ABD'nin önde gelen elit okuluna yakışır bir şekilde "Louis Pasteur'ün Özel Bilimi" başlığını taşıyor ve ne yazık ki bugüne kadar sadece "Princeton University Press" tarafından İngilizce olarak yayınlandı.
[...]
Tüberküloz aşısı, gerçekte her zaman, her aşılamada olan ve olmaya devam eden şeyin bir örneğidir. Dr. Gerhard Buchwald bana yetkin bir şekilde yardımcı oldu ve aşağıda alıntılanan literatürü sağladı. Çok teşekkür ederim! Şimdi "BCG" ("Bacille Calmette-Guerin") "tüberküloz" aşısı hakkında bazı aydınlatıcı bilgiler:

Paris'teki Pasteur Enstitüsü tüberkülozun önlenmesinde benzersiz bir başarı elde edildiğini bildirir. Bakteriyolog ve Louis Pasteur'ün eski çalışanı Albert Calmette, 1 Temmuz 1924'ten 30 Haziran 1925'e kadar bir yıl boyunca, özellikle tüberküloz (sic!) riski taşıyan bir çevreden 2000'den fazla bebeği keşfettiği canlı BCG aşısıyla aşılamıştır. Normalde (yalan!) bu risk grubundaki bebeklerin yüzde 24 ila 32'si hastalıktan ölmektedir. Buna karşılık, aşılananlar arasında tek bir tüberküloz vakası bile tespit edilmemiştir".

(Not: sic kelimesi genellikle alıntılarda, bir alıntının hemen öncesindeki pasajın doğru bir şekilde alıntılandığını belirtmek için editoryal bir ek olarak kullanılır.)

"Harenberg Chronicle of the 20th Century", sayfa 342'ye göre, "Gesundheit. Das Magazin aus Ihrer Apotheke" dergisinin Ekim 2000 sayısında şu ifadeler yer almaktadır: "1920'lerin başında iki Fransız doktor Albert Calmette ve Camille Guerin tüberküloza karşı o güne kadarki tek aşıyı geliştirdiler: BCG. BCG, tüberküloz patojeni Mycobacterium tuberculosis'in patojenik olmayan, yakın bir akrabasıdır". Şimdi gerçeklere gelelim:

1971 yılında Dünya Sağlık Örgütü (WHO), Hindistan'ın Madras eyaletinde BCG aşısı ile yedi buçuk yıl süren bir saha denemesini sonlandırdı. Bu denemelerin sonuçları ancak sekiz yıl sonra, 1979'da, tamamen değiştirilmiş, yani süslenmiş ve "iyileştirilmiş" olarak yayınlandı. "Indian Journal of Medical Research" (Hindistan Tıbbi Araştırma Dergisi) ve "Bulletin of the WHO" (Dünya Sağlık Örgütü Bülteni, 57 (5): 819-827, 1979). Bunlardan ifadeler alıntılanmıştır:

1. Bu nedenle aşılamanın gerçek koruyucu etkisi tartışmalıdır.

2. BCG aşısının hiçbir etkisi olmadığı kesinlikle açıktır.

3. Araştırmanın sonuçları, aşılamadan sonraki ilk 7 1/2 yıl içinde aşılamanın herhangi bir koruma sağlamadığını göstermektedir.

4. BCG aşısı 50 yılı aşkın bir süredir tartışmalıdır (sic!).

5. Şubat 1978'de Kopenhag'da çeşitli laboratuarlardan kalite kontrol müdürlerinin katıldığı bir toplantıda, denemede kullanılan aşıların hepsinin iyi kalitede olduğu teyit edilmiştir.

6. Porto Riko'da aşı ve plasebonun yüksek dozda uygulandığı bir çalışma, aynı düşük koruma oranını (%31) göstermiştir, (sic! Lütfen BCG hakkındaki açıklamayı "Chronicle of the 20th Century" ile karşılaştırın).

7. Özetlemek gerekirse, mevcut çalışma BCG aşısının basil hastalığına karşı herhangi bir koruma sağlamadığını göstermiştir. Bu konudaki ilk raporun Berlin'deki Federal Sağlık Dairesi'ne bağlı "Robert Koch Enstitüsü "nün o zamanki müdürü Profesör W. Brehmer tarafından 1983 yılında yayınlanması için dört yıl daha geçmesi gerekmiştir (Bundesgesundheitsblatt 26, No. 5, Mayıs 1983, s. 145): "Almanya'da kullanılan aşı suşunun (Kopenhag 1331) DSÖ tarafından yapılan plasebo kontrollü büyük bir çalışmada etkisiz olduğu kanıtlanmıştır". 1987 yılında, daha sonra Frankfurt yakınlarındaki Langen'de bulunan "Paul-Ehrlich-Institut" tarafından istihdam edilen Dr. Klaus Hartmann - Alman hükümetinin sorumluluğu altında, "serum ve aşıların" onaylanmasından sorumlu - doktora tezinde "Erfassung und Bewertung unerwünschter Arzneimittelwirkungen nach Anwendung von Impfstoffen. Paul Ehrlich Enstitüsü'nün 1987-1995 spontane toplama verilerinin tartışılması":

Sadece BCG aşılamasından sonra, bu dönemde Paul Ehrlich Enstitüsü'ne 197 şüpheli ADR raporu sunulmuştur". Sayfa 16'da şöyle yazıyor: "Gerçek olayların (sic!) yalnızca %5'inin rapor edildiği ve kaydedildiği tahmin edilmektedir". İçerideki jargona göre, "uzman" "gerçek olaylar" ile en ciddi aşı hasarını - sakatlık ve ölümü kastetmektedir. Bunlar ancak, ortalama 15 yıl süren ve çoğunu hem sinir hem de mali açıdan aşırı yoran "aşı hasarı tazminatı" için yasal işlem başlatmaya cesaret eden az sayıdaki ebeveynin "aşı hasarları" mahkemeler tarafından gerçekten kabul edilmişse "kaydedilir". Ekte Bärbel Engelbertz'in raporuna bakınız (dikkat: sadece güçlü sinirleri olan insanlar için!). 1998 yılında, WHO çalışmasından 27 yıl sonra, Robert Koch Enstitüsü (RKI) Bağışıklama Daimi Komitesi "STIKO", "aşılama tavsiyesini" geri çekmeye karar verdi.

RKI'ye göre, doktorlar tarafından "kapsamlı" bir şekilde bilgilendirildikten sonra aşıya rıza gösterdikleri için sorumluluk ebeveynlere aittir: "Almanya'daki epidemiyolojik durum, BCG aşısının etkinliğinin kesin olarak kanıtlanamaması ve BCG aşısının seyrek olmayan ciddi advers ilaç reaksiyonları göz önüne alındığında, STIKO artık bu aşıyı tavsiye etmeyi haklı gösteremez". "Der Kinderarzt", 29. yıl (1998) No. 9, sayfa 966'da yayınlanmıştır.

Çocuk doktorları size bunu "bilgilendirme yükümlülükleri" uyarınca mı söyledi? Peki ya medya? "Anayasal devletin bekçi köpekleri" olduklarını iddia eden politikacılar ve vatandaşlar arasındaki "iletim bandı"? Dolayısıyla 1930'da Lübeck'te ne olduğunun bize söylenmemesi şaşırtıcı değil: 250 çocuk zorla aşılandı ve BCG aşısı "uygulandı". Çocukların dörtte birinden fazlası zehirlenme belirtileri nedeniyle hemen öldü ve neredeyse hiçbiri sakat kalmadı. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, toplama kamplarındaki "Nazilerin" bile "patojenleri" bulaştırmayı başaramadıkları ve test katılımcılarının geleneksel yollarla öldürülmeleri "gerektiği" herkes tarafından bilindiğinde, kısa bir hayal kırıklığı dönemi yaşandı.

Belli ki insanlar mücadeleden bıkmışlardı ve "mücadele paradigması" kısa bir süre için unutuldu. "Anti-kontagyonistler" ve "yerelciler" hatırlandı. Dr. Ludwig Fleck, Buchenwald toplama kampının "araştırma merkezinde" esir bir "bilim adamı" olarak yaşadıklarını rapor edebilmiş ve tıbbi immünolojinin ünlü kurucusu ve daha sonra 1960 yılında Nobel Ödülü kazanan EM. Burnet, Amerikan araştırmalarının amiral gemisi olan "Scientific American "ın (Almanca: Spektrum der Wissenschaft) Mayıs 1951 sayısında şunları bildirmiştir:

"Kuzey Amerika ve Avustralya'daki tıp dünyasına bakarsanız, en önemli güncel değişimin bulaşıcı hastalıkların hızla kaybolan önemi olduğunu görürsünüz. Ateş merkezleri ortadan kalkıyor ya da başka amaçlara dönüştürülüyor. Gördüğüm kadarıyla virüslerin biyolojideki asıl ilgi alanı, onları hücrelerin yapı ve işlevlerini inceleyen çalışmalarda kullanmak".

Bilim camiasında "bulaşıcı virüslere" dair hiçbir kanıt bulunmadığına dair söylentiler hızla yayıldı ve 1931'de icat edilen elektron mikroskobu kısa sürede tüm araştırmacıların kullanımına sunuldu. Ve "soğuk algınlığı "nın "zararsız" ve "göze çarpmayan" formundan sorumlu tutulan "adenovirüsler", bakterilerin "faj" adı verilen "virüsleri", bazı bitki virüsleri gibi gerçekten var olan virüsleri görmek mümkün oldu. Ama tehlikeli olduğu varsayılan ve aşı yapılan "virüsler" yok!

Ancak bu durum, herkesin üniformalarla dolaştığı askeri bir kurum olan Amerikan salgın otoritesi "Hastalık Kontrol Merkezi" - CDC - için hiç de uygun değildi. Amerikan hükümetinin, Karl Krafeld'in "Aşılama politikasının tarihsel gelişimi üzerine" adlı bölümünde etkileyici bir şekilde anlattığı gibi, tarih perspektifinden bakıldığında anlaşılabilir olan bazı planları vardı. Yani, "salgın hastalık korkusunu" hedefe yönelik bir siyasi araç olarak kullanmak. Ve böylece, Temmuz 1951'den itibaren, tıp için eski "savaş paradigması" baltası, benzeri görülmemiş medya ve aşılama kampanyaları aracılığıyla dünya çapında bir dogma haline geldi.

Sınırsız fonlar serbest bırakıldı ve "EIS", Epidemiyolojik İstihbarat Servisi, tıbbın CIA'i kuruldu. Önceki aşılama kampanyalarının yol açtığı hasarı açıklamak için kullanılabilecek bulaşıcı "çocuk felci" efsanesini sürdürmekte en büyük çıkarı olan doktor tarafından: Dr. Alexander Langmuir (bkz: Yetkililerin tepkilerinin bilimsel arka planı ve bağlamları). "Çocuk felci "ne karşı kazanılan zaferin ardından "kansere karşı savaş "ı meşrulaştırmak için kullanılan ve 1975'te sona erdirilmek zorunda kalındığında yerini "domuz humması "na bırakan "retrovirüsler" kavramı da, sorumlu gazeteciler de dahil olmak üzere tüm "uzmanların" içinden geçtiği bu kadro fabrikasından çıkmıştır - bugün hiçbir şey şansa bırakılmamaktadır. Ve bu geri çekilmek zorunda kaldığında ve "Lejyoner hastalığı" haline geldiğinde, hiçbir virüs bulunamadığında, zavallı bir bakteri açıklama olarak kullanılmak zorunda kaldı, "AIDS" nihayet sahnelendi.

Ve bu kez - devlete aşı zararlarının tazmini de dahil olmak üzere milyarlarca dolar vergiye mal olan ve olmaya devam eden önceki tüm utançlardan sonra - özellikle iyi hazırlanmışlardı. Ve bugüne kadar dünyanın en iyi korku stratejisini geliştirdiler: seks ve %100 ölüm arasında doğrudan bağlantı kurmak. İnsanlık tarihinde şimdiye kadar yapılmış en büyük sermaye yatırımıyla aşılan ilk diş çıkarma sorunlarından sonra, insanlık tarihinde ilk kez küresel bir dogma elde edildi: Seks = Ölüm. Stratejinin bir parçası da "test prosedürlerinin" ve "ilaçların" devlet tarafından başlangıçta yapılan yatırımın kat kat fazlasını üretmesidir.

Bu, her türlü demokratik kontrolün ötesinde, sapkın bir Amerikan "barış politikası "dır. Avrupa ve özellikle de kapsamlı Alman politikasına dayanmaktadır. İlaç endüstrisinin ve sadece tüm tıp mesleğinin değil, artık tüm insanların tabi olduğu "borsa", "küresel sanal para sistemi" buna karşılık gelen dinamikleri sağlamaktadır. Nihayetinde bunlar, siyasi güdümlü enfeksiyon hipotezlerinin ve bunların devlet tarafından görevlendirilmiş öncüleri Louis Pasteur ve Robert Koch'un 19. yüzyıldaki hileli eylemlerinin sonuçlarıdır.

O zamanlar iki dolandırıcımız vardı, bugün üniversitelerde, enstitülerde ve hastanelerde "bilim insanı" ve doktor unvanı ile saklanan binlercesi var. Devlet, çağırdığı büyücü çıraklarından kurtulamıyor, çünkü onlar devletin, hükümetin ve medyanın her alanındalar ve kendi etkilerinden vazgeçmek istemiyorlar. Bu karmaşanın çözümü ancak, "enfeksiyonlar", "salgın hastalıklar" ve aşılama ile ilgili iddiaların kanıtlanmasını talep eden ve şimdi devlet yetkililerini ifşa yemini etmeye zorlayan giderek daha fazla vatandaş tarafından başvurulan yasada bulunabilir. Zaman çok önemli: Hepimiz fırtınalı denizlerde sürüklenen, güvertesinde serseri mayınlar bulunan, mürettebatı çoktan ciddi şekilde azalmış ve yaralanmış, kendisi de çoktan su sızdırmaya başlamış bir teknenin içindeyiz.

- Çeviri sonu -

 

[Kahin]

@Bayram Tatili

Bak sahte ilaç skandalı , bu olay yeni değil ama haber yeni. Olayın geçmişi on yılı geçti.

Ne düşünüyorsun 

Bayro, beni yanlış anlama, ben bu tür şeylerle uğraşmam.

Ancak sana ilaç hakkında şunu söyleyebilirim: Dünyadaki hiçbir ilaç bir biyolojik çatışmayı ortadan kaldıramaz!

İlaçlar sözde modern tıbbın ilerlemesini ya da insanların öyle sandığı şeyi simgeliyor. Birçok hastaya her gün 5, hatta 10 farklı türde ilaç veriliyor, her türlü şey için. İlaç yazmayan bir hekim gerçek bir hekim değildir.

İlaçlar ne kadar pahalıysa, o kadar iyi görünüyorlar. Bu büyük bir blöftür! Bu konudaki en aptalca şey, insanların her zaman ilaçların yerel olarak işe yarayacağına inanması, sözde beynin bununla hiçbir ilgisi yokmuş gibi!

Bir zehir ya da ilaç ağız yoluyla alındığında bağırsakta meydana gelen lokal reaksiyonlar dışında neredeyse hiçbir ilacın organ üzerinde doğrudan bir etkisi yoktur. Diğer tüm ilaçlar beyin üzerinde etkilidir ve "etkileri" pratikte beynin ya da çeşitli bölümlerinin zehirlenmesinin organik düzeyde yarattığı etkidir.

Saf narkotik, uyuşturucu ve sakinleştiricileri bir kenara bırakırsak, iki ana uyuşturucu grubu vardır, büyük ilaç grupları:

1. Sempatikotonikler - stresi artırır,

2. Vagotonikler - iyileşme veya dinlenme aşamasını destekler.

İlk grup adrenalin ve noradrenalin, hidrokortizon ve görünüşe göre kafein, teein, penisilin ve dijitalis ve diğerleri gibi çeşitli ilaçları içerir. Prensip olarak, vagotoni etkisini azaltmak ve böylece temelde iyi bir şey olan beyin ödemini azaltmak için kullanılır, ancak aşırı (sendrom!) bir komplikasyondur.

İkinci grup, vagotoniyi artıran veya sempatikotoniyi azaltan tüm sakinleştiricileri ve antikonvülsanları içerir. Aralarındaki fark, beyinde de farklı etkilere sahip olmalarında yatmaktadır.

Elbette bu tür etkiler, iyileşmeyi daha geç ve daha az dramatik bir tarihe ertelendiği için geçici olarak işten çıkarılan çalışkan arkadaşlarımız olan bakterileri de etkilemektedir.

Bununla birlikte, doğada anlamlı bir iyileşme sürecini "tedavi etmek" istemenin ne derece mantıklı olduğunu kendimize sormalıyız!
 

[Kovulmuş Üye]

2 dakika önce, Kahin yazdı:

İlaçlar sözde modern tıbbın ilerlemesini ya da insanların öyle sandığı şeyi simgeliyor. Birçok hastaya her gün 5, hatta 10 farklı türde ilaç veriliyor, her türlü şey için. İlaç yaz

Doğru yapıldığında işe yarıyorlar. İlaç demek hastalığa iyi gelen demektir.

Yani limon da bir ilaç olabilir. Doğru kullanılırsa.

Senin tansiyon yükselirse , ilaç kullanma , beyin kanaması yada kalp krizi ile baş edemezsin.

[Índio do Buraco]

@Kahin

sıkısa buna cevap ver bir işe yara “virüs yoktur “ 😂

 

[Kahin]

@Bayram Tatili

Senin tansiyon yükselirse , ilaç kullanma , beyin kanaması yada kalp krizi ile baş edemezsin. 

Sağlık kontrolleri seli ("önleyici tıbbi check-up"!), yeni "risk faktörleri", giderek düşen eşik değerler. Yakında sağlıklı olan herkes hasta olarak kabul edilecek. İnsanların iyiliği için değil, ilaç endüstrisinin yararı için.

Tüm hekimler tansiyon kılavuzlarına uygun hareket eder. Hekimler kılavuzlardan çok fazla saparsa, bir malpraktis davasıyla karşı karşıya kalabilir. Çoğu kılavuzda, kontrol ve tedavi ihtiyacı 130-140 mmHg sistolikte başlar. Bunlar "tedaviye" ihtiyaç duymayan tamamen sağlıklı insanlardır. İlaç endüstrisi korku yaratmak için istatistiksel oyunları kullanır ve hastalıkları değil, insanların ölçülen bazı değerlerin çok keyfi bir normun dışında kalması nedeniyle hasta olabilecekleri korkusunu tedavi eder.

Sınır değerlerle sürekli oynamak "hasta insanlar" yaratır.

Amerikalılar genellikle hızı belirler - ve bu sadece tansiyon için geçerli değildir. Kan şekeri sınırı 2003 yılında desilitre kan başına 110 miligramdan (mg/dl) 100 mg/dl'ye düşürüldüğünde, ABD'deki diyabet hastalarının sayısı bir anda dört milyondan 30 milyona çıktı. Bir yıl sonra Avrupa da bu değeri benimsedi.

Bunun arkasında bir hesap var. Para akut ihtiyaçlara yönelik ilaçlarla değil, hastanın hayatının geri kalanı boyunca her gün alınan uzun vadeli ilaçlarla kazanılır!

[Kovulmuş Üye]

10 saat önce, Kahin yazdı:

@Bayram Tatili

Senin tansiyon yükselirse , ilaç kullanma , beyin kanaması yada kalp krizi ile baş edemezsin. 

Sağlık kontrolleri seli ("önleyici tıbbi check-up"!), yeni "risk faktörleri", giderek düşen eşik değerler. Yakında sağlıklı olan herkes hasta olarak kabul edilecek. İnsanların iyiliği için değil, ilaç endüstrisinin yararı için.

Tüm hekimler tansiyon kılavuzlarına uygun hareket eder. Hekimler kılavuzlardan çok fazla saparsa, bir malpraktis davasıyla karşı karşıya kalabilir. Çoğu kılavuzda, kontrol ve tedavi ihtiyacı 130-140 mmHg sistolikte başlar. Bunlar "tedaviye" ihtiyaç duymayan tamamen sağlıklı insanlardır. İlaç endüstrisi korku yaratmak için istatistiksel oyunları kullanır ve hastalıkları değil, insanların ölçülen bazı değerlerin çok keyfi bir normun dışında kalması nedeniyle hasta olabilecekleri korkusunu tedavi eder.

Sınır değerlerle sürekli oynamak "hasta insanlar" yaratır.

Amerikalılar genellikle hızı belirler - ve bu sadece tansiyon için geçerli değildir. Kan şekeri sınırı 2003 yılında desilitre kan başına 110 miligramdan (mg/dl) 100 mg/dl'ye düşürüldüğünde, ABD'deki diyabet hastalarının sayısı bir anda dört milyondan 30 milyona çıktı. Bir yıl sonra Avrupa da bu değeri benimsedi.

Bunun arkasında bir hesap var. Para akut ihtiyaçlara yönelik ilaçlarla değil, hastanın hayatının geri kalanı boyunca her gün alınan uzun vadeli ilaçlarla kazanılır!

Metformin HCl eczannede satılan leblebidir. Bunun yanısıra ramipril de ikinci leblebidir. Biri şeker diğeri tansiyon ilacıdır.

Doktorlar ilk iş dayarlar ilacı. Halbuki önce beslenme kontrolü gerekir. Elbette bir yaştan sonra beslenme de yarar sağlamaz olur. İşte o zaman ilaç mecbur.

Ama bakıyorum 40 yaşında metformini dayamışlar. 50 yaşında tansiyon hapına bağımlı

 

Hatta neler neler , 10 yaşında çocuk astım denerek kortikosteroid ciclesonid ilacı verilmiş. Bu mayyaklık değil cinayet resmen.

 

Hastalıkla savaşta basit düşünmek gerek. Çok karmaşık  tedavi daha fazla ticari kazanç oluyor.

 

Fazla oynamaya gelmez. Önemli olan hastalığa düzgün tanı konmasıdır.

 

[Kahin]

@Bayram Tatili

Önemli olan hastalığa düzgün tanı konmasıdır.

Buraya bir göz at: 5BN Turkish

Her şeyi anlamak için çok zamana ihtiyacın var, arkaik(!) düşünebilmen ve düşüncelerini ve başka bir kişinin düşüncelerini inceleme yeteneğine sahip olman gerekiyor.

Eğer bunu yapabiliyorsan, embriyoloji ile başla!

[Kahin]

@Max Stirner

Psikiyatri, uzun bir geçmişe ama kısa bir tarihe sahip sözde bir bilimdir. Sadece iyileştirme yöntemleri değil, klinik tabloları ve teşhisleri de uygun değildir. Bu durum 1970'lerden beri bilinmektedir.

 

Rosenhan Deneyi

Kaliforniya'daki Stanford Üniversitesi'nden genç bir psikolog olan David Rosenhan, 1960'ların sonunda adli tıp uzmanı olarak çalıştı. Birçok psikiyatrik tanının ne kadar keyfi bir şekilde konulduğunu görmekten dehşete düşmüştü - özellikle de konu şüphelilerin cezai bir suçtan mahkum edilmesine ve suçlu bulunmasına geldiğinde. Ona göre, söz konusu kişinin şizofren, psikopat veya depresif olarak sınıflandırılması, nesnel olarak doğrulanabilir kriterlere değil, büyük ölçüde söz konusu psikiyatristin yargısına bağlıydı.

Rosenhan şüphelerini doğrulamak için bir deney yapmaya karar verdi. Raporu 1973 yılında ünlü "Science" dergisinde "Deli Yerlerde Aklı Başında Olmak Üzerine" başlığı altında yayınlandı. Üç kadın ve beş erkekten (Rosenhan'ın kendisi de dahil) oluşan sekiz denek, tıbbi muayene sırasında sesler duyabildiklerini ifade etti. Daha sonra bir psikiyatri koğuşuna yatırıldılar. Sahte hastalar arasında bir öğrenci, üç eğitimli psikolog, bir çocuk doktoru, bir ressam ve bir ev hanımı vardı. Sahte kimliklerle donatılan bu kişiler, çelişkilere düşmemek için hayatları ve önceki hastalıkları hakkında doğru bilgiler verdiler. Bunun tek istisnası akustik halüsinasyon iddiasıydı. İlk muayene sırasında herkes aynı hikayeyi anlattı. Bir süredir düzenli olarak bir sesin "boş" veya "sıkıcı" gibi tek tek kelimeler söylediğini duyuyorlardı - başka bir şey değil. Sıfatların seçimi rastgele değildi. Mevcut araştırmalara göre psikotik bir bozukluğa karşılık gelmeyen "varoluşsal bir kriz" gibi ses çıkarmaları gerekiyordu.

Psikiyatristlerin tepkilerini incelemek için ağır psikotik semptomlar gösterdiler. Rosenhan'ın deneyleri için yaptığı hazırlıklar hep aynıydı: Birkaç gün boyunca dişlerini fırçalamadı, yıkanmadı veya tıraş olmadı, kirli kıyafetler giydi, David Lurie sahte adıyla bir psikiyatri kliniğinden telefonla randevu aldı ve kendisini ana girişin önüne bıraktırdı.

Deneklerin her biri hastaneye yatırılmış, birine şizofreni, birine de manik-depresif psikoz teşhisi konulmuştur. Test sırasında deneklerin hiçbiri personel tarafından sağlıklı olarak kabul edilmemiştir. Denekler hastanede kaldıkları süre boyunca herhangi bir belirti göstermemelerine rağmen ancak ortalama üç hafta sonra (bir vakada Rosenhan sadece 52 gün sonra) ve sağlıklı olarak değil, çoğu vakada "remisyondaki şizofreni" teşhisiyle taburcu edilmişlerdir. Sekiz deneğe çeşitli ilaçlardan toplam 2.100 hap verilmiş, ancak bu ilaçları almamışlardır. Tüm olayları ayrıntılı olarak kaydettiler - önce gizlice ve daha sonra açıkça, çünkü kimse fark etmedi. Hastane kayıtlarında bu faaliyet genellikle patolojik yazma davranışı olarak listelenmiştir.

Ancak diğer hastalar bu aldatmacayı nispeten çabuk fark etmiş ve denekleri gazeteci ya da profesör sanmışlardır. Rosenhan ve diğer sahte hastalar personel üzerinde de küçük deneyler gerçekleştirdiler. Zaman zaman hemşirelerden ve doktorlardan dışarı çıkmak için izin istediler ve neler olduğunu gözlemlediler. En yaygın tepki, başlarını çevirerek yanlarından geçerken kısa bir yanıt vermek ya da hiç yanıt vermemekti. Karşılaşmalar genellikle aynı şekilde gerçekleşiyordu:

Denek: "Affedersiniz, Dr. X. Bana ne zaman zemin ayrıcalıklarına hak kazanacağımı söyleyebilir misiniz?" Doktor soruyu görmezden gelerek: "Günaydın Dave. Bugün nasılsın?"

Kliniklerdeki personel ile gerçek bir görüşme yapılmadı ve deneklerin sorularının çoğu göz ardı edildi.

Çalışma yayınlandıktan sonra psikiyatrik tanıdaki sınıflandırmalar kaldırılmamış, ancak belirli hastalıklarda yerine getirilmesi gereken davranışların listeleri hazırlanmıştır. Ancak şizofren ya da akıl hastası gibi tanıların damgalanmasının önüne geçilmesi henüz sağlanamamıştır. İnsanlar bir kez kategorizasyon yapıldıktan sonra bundan alışılmadık bir şekilde etkileniyor gibi görünmektedir. Eğer bir kişi akıl hastası olarak kabul edilirse, tüm eylemleri bu bağlamda yorumlanır.

Deneyini öğrenen bir psikiyatri kliniğinin yöneticileri bu tür yanlış teşhislerin kendileri için imkansız olduğunu iddia edince Rosenhan bir test önerdi: Önümüzdeki üç ay içinde bir ya da daha fazla sahte hasta gönderecek ve psikiyatristler kimin hasta kimin sağlıklı olduğunu bulacaktı.

Bu psikiyatri koğuşuna üç ay boyunca 193 hasta kabul edilmiştir. Bunlardan 19'u bir psikiyatrist ve başka bir personel tarafından olası sahte hastalar olarak tanımlanmıştır, ancak Rosenhan hiçbir sahte hasta göndermemiştir!

 

Bu sayfayı ŞİZOFRENİK DİZİLİMLER'i aç ve aşağıda Turkish Translation'a (PDF) tıkla!

Çeviren: Nermin UYAR

 

[Saturn]

@Kahin İlaçlar işe yarıyor mu yoksa onlarda sahtekarlık mı anlayamıyorum. Kullanmasam bir zararı olur mu? Hastalar ilaçları bırakınca agresif oluyor diyorlar. 

 

 

[Kahin]

@Maddeci

 İlaçlar işe yarıyor mu yoksa onlarda sahtekarlık mı anlayamıyorum.

Biyolojik programlarda, vücudun hangi evrede olduğunu ve ilaçların ne zaman kullanman gerektiğini biliyorsan, 5 ilaç türü yeterlidir. Yaklaşık 175 program bulunmaktadır. Çoğu durumda, örneğin nezle, aşırı terleme, ateş, tüberküloz vb. vücut programın onarım aşamasında olduğu için ilaca gerek yoktur, hatta zararlıdır.

 

Kullanmasam bir zararı olur mu? Hastalar ilaçları bırakınca agresif oluyor diyorlar. 

Hangi ilaç(lar)ı alıyorsun?

Birçok ilaç uzun süre kullanıldıktan sonra aniden kesilmemelidir. Örneğin kortizon, antidepresanlar ve uyku hapları gibi. Bazı ilaçları hemen kesmek riskli olabilir. Hekimine danışarak dozu kademeli olarak azaltmak daha iyi.

İlacın yavaş yavaş vücudundan "sürünerek" çıkmasına dikkat et. Bu da zaman ister.

Kortizon preparatları
Kortizon, böbrek üstü bezinde üretilen bir hormondur. Vücut hormon seviyesini kendisi düzenlediğinden, dışarıdan gelen tedariğe yanıt olarak üretimini azaltır. Bu nedenle kortizonun aniden kesilmesi hayatı tehdit eden metabolik dengesizliklere yol açabilir. Adrenal korteksin üretimini yeniden artırmasını sağlamak için doz, hekimin gözetiminde uygun olarak yavaş ve kademeli olarak azaltılmalıdır.

Antihipertansifler
Özellikle beta-blokerlerde, aniden almayı bırakırsan kan basıncın aniden yükselebilir ve bu da paniğe kapılmana neden olabilir. Bu nedenle doz, hekim gözetiminde yavaşça azaltılmalıdır.

Kural olarak, kan basıncı 100 artı yaşdır.

Antidepresanlar
Depresyon ve anksiyete bozuklukları için aylarca veya yıllarca ilaç kullanılmışsa, antidepresanın kesilmesi kişiye göre özelleştirilmeli ve uzun bir süre boyunca kademeli olarak gerçekleştirilmelidir. Beynin ilaç olmadan yeni bir kimyasal denge bulması gerekiyor ve bu da zaman alıyor. Bu durum uyku bozuklukları, baş dönmesi, sinirlilik ve hatta elektrik çarpması benzeri hisler şeklinde hissedilebilir.

Uyku hapları ve sakinleştiriciler
Benzodiazepin grubundan bazı sakinleştiricilerde sadece birkaç gün veya hafta sonra bağımlılık gelişebilir. Kişi daha sonra ilacı almayı bırakırsa, anksiyete (kaygı ve korku), huzursuzluk, uykusuzluk, baş dönmesi ve dolaşım bozuklukları gibi yoksunluk belirtileri riski vardır.

Ya yoksunluk semptomlarına katlanabilirsin ya da ilacın dozunu kademeli olarak azaltabilirsin. Bunun ne kadar süreceği etken maddeye ve doza bağlıdır.


Dikkat! 5BN bir tedavi yöntemi değildir, ancak bir hastalığın nedeninin belirlenmesini sağlar. Nedenin bilinmesiyle birlikte uygun bir terapötik yaklaşım geliştirilebilir. Bireysel çatışma ve yaşam koşulları belirleyici bir rol oynadığından, her kişi ve her vaka ayrı ayrı ele alınmalıdır.

Hamer'ın keşiflerini kendine veya başkalarına uygulamak istiyorsan, her üç seviyeye de (zihin, beyin ve organ) çok aşina olman gerekir. Ayrıca organizmanın biyokimyası hakkında da bir anlayışa sahip olmalısın.

Üzücü bir örnek: şeker hastası olan bir adam Hamer'ı duymuş ve sonra kitaplarını okumuştu. Her şeyi anladığını düşündüğünde, insülin enjeksiyonlarını durdurdu ve daha sonra öldü.

Eğer Hamer'ı doğru okumuş ve doğru anlamış olsaydı, Hamer'ın kitaplarında insülin hormonunun ancak bu konuda bilgi sahibi bir hekimin veya bir kişinin gözetiminde kademeli olarak kesilebileceğini açıkça belirttiğini bilirdi.

Vücut insülin seviyesini kendisi düzenlediğinden, dışarıdan insülin tedariki yanıt olarak üretimi azaltır veya durdurur. Bu nedenle ani insülin yoksunluğu yaşamı tehdit eden metabolik bozukluklara yol açabilir.

[Índio do Buraco]

1 saat önce, Kahin yazdı:

Antidepresanlar
Depresyon ve anksiyete bozuklukları için aylarca veya yıllarca ilaç kullanılmışsa, antidepresanın kesilmesi kişiye göre özelleştirilmeli ve uzun bir süre boyunca kademeli olarak gerçekleştirilmelidir. Beynin ilaç olmadan yeni bir kimyasal denge bulması gerekiyor ve bu da zaman alıyor. Bu durum uyku bozuklukları, baş dönmesi, sinirlilik ve hatta elektrik çarpması benzeri hisler şeklinde hissedilebilir.

Lamictal antidepresan ve stilizan duygu durum düzenleyici direkt kestim kendimi yataktan kalkamaz gibi hissediyorum 

fakat hergün Konyaaltı sahilini baştan sona yürüyorum ve ip atlayıp pt yapıyorum 

şuan kendimi hastalanmadan önceki halime yakın hissediyorum 

bu ay ana ilaç Abilify da kesicem 

sanrılar ile baş etmek için kendimce yöntemler geliştirdim 

beni tek korkutan manik atak sırasında beyin hücrelerini öldüren bir salgı var imiş 

ona da bir çözüm bulmamız gerekiyor @Kahin

bynu başarabilir isek özgür olacağız 

atipik psikoz şizofreni ve organik olmayan bipolar tanım var