Petra Antik Kenti ve Kültürü

[somebody]

PETRA TARİHİ

Kanıtlar, Mısır'ın on sekizinci hanedanlığında (MÖ 1550-1292) Petra ve çevresinde yerleşimlerin başladığını gösteriyor.  Mısır  hesaplarında ve Amarna mektuplarında Pel, Sela veya Seir olarak listelenmektedir.   

Kent nispeten geç kurulmuş olsa da çok eski çağlardan beri burada bir kutsal alan mevcuttu.  Ülkenin bu kısmı Kutsal Kitap'ta Edomluların ataları olan Horlulara tahsis edilmişti.  Orijinal yerlilerin alışkanlıkları, Nebatilerin ölüleri gömme ve yarı kazılmış mağaralarda ibadet etme geleneğini etkilemiş olabilir. 

Petra genellikle kaya anlamına gelen Sela ile özdeşleştirilse de yunancada petros sözünden gelmektedir.
Petraya ait pek fazla yazıt yoktur. Neredeyse tüm yazılı bilgiler kuşe mezarlarından alınmıştır.  

Kuzey Arabistan'daki el-Isejr'deki mezar kulelerinde bu türün yakın paralelleri vardır; bunlar uzun Nebati yazıtları taşır ve Petra'daki ilgili anıtların tarihini verir.  Daha sonra, kuzey Suriye'den türetilen bir özellik olan yarım daire biçimli bir kemerle sonlanan bir dizi mezar cephesi geliyor. 

Sonunda bir Roma tapınağının ön kısmından kopyalanan ayrıntılı cepheler geliyor;  ancak yerel üslubun tüm izleri kaybolmuştur.  Bu gelişmedeki aşamaların kesin tarihleri belirlenemez.  

 Garip bir şekilde, Petra'da herhangi bir uzunlukta çok az yazıt bulunmuştur, bunun nedeni belki de birçok binada kullanılan sıva veya çimento nedeniyle yok olmalarıdır.  Helenik öncesi döneme ait olan basit pilon mezarlar en erken döneme ait kanıt niteliğindedir.  Bu aşamada Nebati yerleşiminin ne kadar geriye gittiği bilinmemekle birlikte M.Ö. 6. yüzyıldan daha geriye gitmemektedir.
 
Nebati dini, M.Ö. 3. Yüzyılda iyi bir yerleşmeye sahip olan ve MS 106’daki Roma ilhakına kadar varlığını sürdüren eski bir Arap milleti olan Nebati’de uygulanan Arap çoktanrıcılığının bir biçimiydi.
Nebatiler çok tanrılıydı ve çok çeşitli yerel tanrıların yanı sıra Baalşamin, İsis ve Tyke ve Dionysos gibi Greko-Romen tanrılarına da tapıyorlardı.

 Tanrılarına tapınaklarda, yüksek yerlerde ve betillerde tapındılar.  Çoğunlukla  kutsal mekanlarını geometrik desenlerle süslemeyi tercih ediyorlardı.  Tarih boyunca yaşanan yoğun yağma nedeniyle Nebatilerin mezar eşyalarına ilişkin bilgilerin çoğu kaybolmuştur.  Tanrılarına kurbanlar sundular, başka ritüeller gerçekleştirdiler ve ahirete inandılar.

DİNİ İNANÇLARI

Nebati dinindeki tanrıların çoğu, İsis ve Atargatis gibi yabancı tanrıların yanı sıra İslam öncesi Arap panteonunun bir parçasıydı.

Adı "Dağın Efendisi" anlamına gelen bir Nebati tanrısı olan Dushara'ya Petra'da geniş çapta tapınılırdı.  Dushara, Nebatiler tarafından yüce bir tanrı olarak saygıyla anılır ve çoğu zaman "Dushara ve tüm tanrılar" olarak anılır.[2]  Nebati kraliyet evinin tanrısı olarak kabul edilir.  Nebati kraliyet ailesinin Romalıların eline geçmesi, dinin bir kenara atılmasına ve ana tanrısının kaybolmasına neden oldu.  O zaman Dushara, Dionysos, Zeus ve Helios gibi diğer tanrılarla ilişkilendirildi.
 
 Menat veya Manāt, kader tanrıçası olarak biliniyordu ve takipçileri tarafından yağmur ve düşmanlara karşı zafer için tapınılıyordu.
 
Allah ve allat "

İram'da bulunan büyük tanrıça" olarak anılan Allat.  Kuzey Arabistan ve Suriye'de yaygın olarak tanınan tanrı, Hawran'daki tanrıça Athena ile ilişkilendirilir.  Allat, Palmyra'da saygı görüyor ve tapınağında kan ritüelleri yapıldığına dair hiçbir iz yoktu.  Allat ve El-Uzza'nın bir zamanlar tek bir tanrı olduğuna ve İslam öncesi Mekke geleneğinde yolları ayrıldığına inanılıyor.[2]  İslam öncesi Araplar, Al-lat, Al-'Uzzá ve Manāt adlı tanrıçaların Allah'ın kızları olduğuna inanıyorlardı, ancak Nebati yazıtları da onu Allah'ın karısı olarak tanımlıyor.  Nebati yazıtları ayrıca onu ve El-'Uzza'yı "Duşara'nın gelini" olarak adlandırır.[8]
 
 Al-'Uzza, Arapça'da adının "en güçlü" anlamına geldiğine inanılıyor.  Petra şehrinde ona saygı duyulur.  Onun kültü esas olarak Kureyş ve Mekke'nin kuzeyindeki Hurad vadisine odaklanmıştır.  Tanrıça, yıldız benzeri gözlere sahip bir çeşit betil ile bağlantılıdır.  Al-'Uzza, Greko-Romen tanrıçası Afrodit ile ilişkilendirilir.[2]  İslam öncesi Araplar onun Al-lat ve Manāt ile birlikte Allah'ın kızlarından biri olduğuna inanıyorlardı.[3]  Allat'ın yanı sıra bazı Nebati yazıtlarında "Duşara'nın gelini" olarak anılır.[8]
 
 Al-Kutbay, Nebatilerin daha az bilinen tanrılarından biridir.  Tanrının Gaia'da bir tapınağı olduğu ve aynı zamanda İram'da da saygı gördüğü söyleniyor.  Bu tanrının erkek mi yoksa dişil mi olduğuna karar verme konusunda kafa karışıklığı var.  Gaia'da tanrının kadın olduğuna inanılıyor ve bu nedenle Al-Kutbay olarak adlandırılıyor.  Tanrının erkeksi olduğuna inanılan örnekler vardır; örneğin Mısır'daki Kusrawet'te ve tanrıya Kutba adı verilir.  Kanıtların çoğunluğu bu ilahın dişi olduğuna inanmaya yol açmaktadır, çünkü Al-Kutba'nın tasarım açısından Al-Uzza'nın betillerine benzeyen betilleri vardır.[2]
 
 Baalshamin, Nebati'nin Güney Suriye'ye doğru genişlemesiyle Nebati tanrısı haline gelen bir Suriye tanrısı.[9]  Adı "Cennetin Efendisi" anlamına gelir ve tanrıyı göklerle ilişkilendirir.  Suriye ve Mezopotamya'da tapınılan fırtına tanrısı Hadad'dan geldiği söyleniyor.  Göklerle ilgilenen bir tanrı olarak birçok kişi tarafından Zeus'un bir versiyonu olarak tanımlanır.  Si'de Baalşamin'e adanmış bir tapınak vardır ve bu tapınağın hac merkezi olduğu anlaşılmaktadır.[2]
 
 Qos, Tannur'da tapınılan eski bir Edomite tanrısı.  Tanrı Apollon ve yıldırımla bir ilişkisi vardır.[2]
 
 Hubal, Mekke'deki Kabe'de tapınılan tanrı.  Takipçilerin soy, evlilik ve ölümle ilgili sorulara yanıt bulmak için tanrıya gidecekleri söyleniyor.  Tanrıyı onurlandırmak için kurban kesilir, yedi kehanet oku bulunur, bunlar atılır ve cevap, okların kenarına kazınan kelimelerden biri olur.[2]
 
 Manotu, Hegra'daki mezar yazıtlarında bu tanrının adı geçmektedir.  Adı Dushara'nın yanında geçiyor ve lanetlerine karşı bir uyarı olarak kullanılıyor.  Allah'ın kızlarından biri olan Mekke Kabe'sinin tanrıçası Manāt ile aynı olduğuna inanılmaktadır.[2]
 

https://www.terhaal.com/history-petra

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Nabataean_religion

[alpinçayırı]

Petra Antik Kenti, Ürdün'de bulunan antik bir kenttir. Petra'nın tarihi M.Ö. 400 yıllarına kadar dayanır ve Petra'yı Nebatiler yapmıştır. Petra Antik Kenti, M.S. 106 yılında Roma İmparatorluğu'nun kontrolüne geçmiş ve 7. Yüzyıl'da Müslümanların işgaliyle birlikte önemini kaybetmiştir. Petra, İslamiyet'in gerçek kıblesidir zira bu durum, etimolojide şöyledir: petra-bekke-mekke

Petra, ilk kez 1812'de İsviçreli gezgin Johann Ludwig Burckhardt tarafından keşfedildi daha sonra Kanadalı arkeolog Dan Gibson, kazıyı iyice derinleştirerek dinler tarihinde önemli bir keşfe imza attı. Petra, Orta Doğu'da önemli turizm yerlerinden birisidir. Gerçek Kabe, Petra'daydı. Emeviler dönemindeki Abdullah bin Zübeyr ayaklanmasından sonra İslam'ın kıblesi; aşağıya doğru, dağın başı ve hiçbir uygarlığın uğramadığı olan bir yer olan Arap Yarımadası'ndaki Mekke'ye taşındı.

İlgili linkler:

1)

2)

 

 

 

[somebody]

Evet , kuranın da emeviler döneminde tamamlandığında dair çok güçlü kanıtlar var. Bunların en başında hadisler gelmektedir.

Kıble -Kibele , allah al-lat , kabe -el ka'b - ziguratlar , kıble taşı kibele taşı hacerül esved karataş.

Bunlar Anadolu ve Ortadoğu paganizminden alınan semboller ve ritüeller.

Benzerlikler üst düzeyde. Mısır ve sümer kültüründen oluşmuş  yahudiliğin dışladığı toplumlar böyle bir din kopyalamışlar kendilerince.