Allah Yok ama Başka Evrenlerde Var Olabilir

[Singularity]

Merabayn.

Şimdi beni herkes burada Allahsız kitapsız dinsiz imansız olarak bilir. Bu böyle, bu dünya için geçerlidir. Ama başka evrenler için ya da başka hayatlarda benim açımdan Allah belki de vardır. Bunu niye diyorum? Beni öyle hepten zındığın teki olarak düşünmeyin diye. 

Şimdi.

Bu evrende doğan her birey, baştan Allah inancıyla doğuyor. En azından ünlü düşünür Vladimir Putin'in iddiası böyle. Yanlış değil, saçma da değil, belki evrensel manada aslında böyle olduğu içindir. Ama bizler bu dünya şartları içinde bu dünya gerçeklerine göre hareket etmemiz gerekir. Bu hayat sınavsa, bu sınav ya bir aptallık testidir, bunca safsata, yalan, adaletsizlik, saçmalık varken nasıl hala Allah'a inandığını sorgulayan bir aptallık testi. Veya bir sadakat testidir, tüm bunca safsata, yalan, adaletsizlik, saçmalığa rağmen bakalım hala Allaha inancını koruyor musun diye. İkisi de olabilir. Eğer bu hayat testse, bu ikisinden birisinin olması ihtimalini yaklaşık eşit olarak alırsak o zaman Allah'ın var olma ihtimali yüzde 50 olur. 

Peki biz sadık mıyız yoksa hain mi, aptal mıyız yoksa zeki mi. Bunu nasıl anlayacağız.

Öncelikle birden fazla dünyalar ve evrenler olduğunu baştan kabul etmemiz lazım. Sadece tek başına bu dünyanın var olması akla fenne ve hayatın olağan akışına uygun bir şey değil. Bizim dışımızda da bunun gibi sayısız dünyalar, evrenler vesaire olması lazım. Ama biz, bu dünyadayız ve bu dünya içindeki şartlara göre kararlar alırız. Buna göre bu dünyada bir Allah'ın olmaması akla daha yatkındır ve bu bir aptallık testi işlevi görür. Aynı zamanda enayilik. 100 lira versene Allah rızası için çay içecem. Hehehe. Sen de verirsin o senden sonraki kişiden gene aynı parayı ister, enayisin. Ama enayi olmak yanlış mı, bu da tartışılabilir.

Dünyanın aynı zamanda simülasyon olduğunu da varsayalım, çünkü bütün emareler bunu gösteriyor, o halde şunu kesin olarak anlarız ki simülasyonu idare eden her kimse, Allah'a inanmamızı istemiyor. Bakın bu istek ve sonucu Allah'ın gerçekte var olup olmamasından bağımsızdır.

- Allah var ama simülasyoncu ona inanmamızı istemiyor.

- Allah yok ve simülasyoncu ona inanmamızı istemiyor.

Her iki ihtimal de mümkündür ve yaklaşık aynıdır. İkisinde de geçerli olan şey, simülasyoncunun Allah'a inanmamızı istemiyor oluşu ve bizler de buna göre davranmaktayız. Bu durumda simülasyoncunun istediği şeyi yapmaktayız. Bu sonuca nasıl vardık? Çünkü simülasyoncu baştan beri en zayıf argümanlarla (kurandaki bariz hatalar) Allah'a çağırırken aslında bunun onu inkara neden olacağını biliyor muydu? Peki simülasyoncunun asıl amacı, böyle düşünmemizi sağlayıp aslında Allah'a inanmamamızı sağlamak olabilir mi? Bu da mümkün. Bunu sonsuza dek sürdürebiliriz.

- Simülasyoncu aslında Allah'a inanmamızı istiyormuş gibi yaparak, ama bir çok hatalarla bunu yaparak, bunu keşfedeceğimizi biliyordu ve böylece Allah'a inanmamamızı sağladı, ama bunu düşüneceğimizi de bildiği için ona inat Allah'a yeniden inanmamızı sağlayacaktı. Ama biz bunu da keşfederek yeniden inanmamaya karar veririz ama o zaten bunu istiyordu, ve biz onun bunu tahmin ederek aslında istediği şey olduğunu bunu fark ederek... Peki bu nereye kadar uzayacak? Burada doğruyu bilme ihtimali yüzde 50 gibi görünse de simülasyoncunun bizi yönlendirdiğini göz önüne alırsak hata yapma ihtimalimiz daha fazla. En basit olarak ihtimali yüzde 50'd garantilemek için zar atsak, yani yazı gelirse Allah var, tura gelirse Allah yok gibi, sonucu simülasyoncu önceden belirleyeceği için sonuç alamayız. Önceden biliyordu deyip tersini de yapsan, tersini yapacağını tahmin ettiği için yine tuzağa düşeriz. Burdan da çözüm yok. Şimdi aşağıda çözüm önerimi anlatıyorum.

Şimdi biz ideal bir evren düşünelim. Allah gerçekten var olsun ya da olmasın, simülasyoncu buna inanmamızı istesin. Böyle bir evrende adalet vardır, herkes doğrucudur, kimse kimseye tecavüz etmez, birisi dua edince, makul mantıklı duaysa anında görüntü, birisi kötülük yapınca göklerden gelen ışık huzmesi onu yakıyor filan... Bir de kitap olsun aynen bu olayların olacağını haber veren ve bana Allah olarak inanın diyen. Böyle bir dünyada, aslında olayları yönlendiren simülasyoncu olmasına rağmen herkes Allah'a inanırdı. Çünkü yalan yok ortada. Yalan söyleyeni zaten anında ışık huzmesi alıp yakıyor, o zaman kitap da gerçektir. O evrendeki herkes buna inanırdı. 

Demek ki, yani iki evren türü için yaptığımız analiz sonucu, simülasyoncunun Allah'a inanmamızı istememesi durumu var.

İşte ben bunu yeni keşfettim. Bu yüzden de bu evren ve bu simülasyon dışında, bir Allah'ın var olabileceğini kabul etmekteyim. Vardır demiyorum, yoktur da demiyorum. Sadece, bunun hakkında bize hiç bir bilgi verilmemiştir, biz simülasyoncunun bize verdiği bilgiden öteye geçemiyoruz. O da, yukarıda açıklandığı gibi, inanmamızı istemiyor. O böyle isteyince, insan ister istemez aslında vardır gibi bir hisse kapılıyor. Ama böyle bir hisse kapılmamız için de bunu yapmış olabileceği için bu bize bir ipucu olamıyor. Sonuç yine yüzde 50.

Genel anlamda simülasyoncunun Allah'a inanmamızı istemediği tahmininde bulunursak (çünkü isteseydi hepimiz inanırdık), ve aynı zamanda Vladimir Putin'in her bebek Allah inancıyla doğar tezini de birleştirerek sanki bu evrenin dışında, yani aslında üst evrende, simülasyoncunun yaşadığı evrende bir Allah var olabilir gibi. Vardır demiyorum, olabilme ihtimalini reddetmiyorum sadece.

Bu evrende Allah yok, bunu biliyoruz, bu teorik. Üst yada paralel evrenlerde Allah var mıdır yokmudur bilemeyiz. Bu beni ilgilendirmez. Simülasyoncu, Allah "Aslında vardı kandırdım seni hihihi" ya da "aslında yoktu kekledim seni hehehe" diyemesin diye peşinen söylüyorum, o konuda elimizde hiç bir veri olmadığı için sonuç tanımsızdır. Bu yüzden hala hiç işim olmaz Allah filan yani.

Ayrıca bu durum tekillik konusundaki düşüncelerimi değiştirmedi. Hala birimiz hepimiz, hepiniz benim için.