Korkuyorum tanrıyı gömdüğüm yerden çıkarmaktan. Bakışları herşeyi arındırıyor herşeyi görüyor çıplak bırakıyor.Yanlızlık hemde nasıl bir yanlızlık bu acı veriyor onun saflığı, gözlerimi kamaştırıyor parlaklığı, kapıyorum gözlerimi acımasın diye , refleks olmuş bu küçülüyor göz bebeklerim. Kesmelisin iplerini diyor bana kuklasın sen ..- değilim değilim- kıvranıyorum daha çok dolanıyorum o iplere. Benim ben olmamam acı veriyor, bütün herşeyime karşı çıkıyor, öyle savunuyorum ki kendime kendimi.Anlatıyorum sürekli kendime baştan çıkarıyorum onu. Cesaret her şeyiyle cesaret olmalı insan damarlarından cesaret akmalı Tanrının kafası dışarıda sanki gözlerini görüyorum kafasına basmamak için zor tutuyorum kendimi .Herşey var sırtımda , ağırlığı indiriyor bacağımı yüzüne doğru. Atmalıyım onları sırtımdan biliyorum bunu tüm kalbimle ama atamıyorum, cesaret edemiyorum oyuncaklarımı arzularımı tutkularımı bırakmaya..
