son 2-3 yıldır bir mutsuzluk , pesimistlik hakim bana tanıştığım neredeyse her yabancının olağanca hadsizliğiyle: "hayata küsmüş bir halin var" gibi sözler söylemesinden anlaşılıyor. yani her an mutlu olamam yürürken gülerek yürüyemem sohbet ederken her an güler yüzlü olamam . fakat sanırım ben biraz az gülüyorum eskiye göre, 2020 den önceye göre aslında. mutluluk mutsuzluk konuları üzerine son 2-3 yılda çok düşündüm ve bazı kanılara vardım şöyle ki: olumsuz duygular (pişmanlık , özlem gibi) çok uzun süren duygular , olumlu duygular ise çok kısa sürüyor örneğin: bir sınavda 1. olduğunuzu düşünün o an çok mutlu olursunuz sevdiklerinizle paylaşırsınız mutluluğunuzu. o gün devam eder belki belki 3 gün peki yıllar geçince ne olur o anı hatırladığınızda sadece ufak bir tebessüm belirir yüzünüzde 1 saniyeliğine bu her türlü mutluluk için geçerli. kısaca sonunda her mutluluk ufak bir tebessümden ibaret kalır. olumsuz duygular öyle mi ? değil 1 gün pişman olursun ömür boyu devam eder 18 yaşında çocukluğunu özlemeye başlarsın ömür boyu sürer bu özlem. tabii bu söylediklerim genellenebilir mi bilmiyorum. ancak bana göre öyle. bu konudaki fikirlerimi akılda kalsın diye edebileştirerek kısa ve öz şöyle açıklıyayım: Gerçek,saf mutluluk çocukluk bittiğinde ölür ondan sonraki mutluluk mutsuzluk çarkının kısa süreli arızalarıdır, çark aksar ama dönmeye devam eder son aksama mutluluktan değil ölümdendir, yaşam çarkıyla birlikte durur her iki çark da kimi mutludur kimi mutsuzdur sonunda.
