Thurgood

daha kötü günleri görmüş olmam ve düne göre daha bilgili ve beceri sahibi olmam.

Karşıdan karşıya geçerken kirpileri araba eziyor. Kirpi kendi akli ve bilgisiyle yoldan gecerken ezilebilecegi idrakine varamıyor sonuçta eziliyor. Hiçbir ilahi güç ona yardım etmedi. Akilsizlik ve bilgisizlik sonucu bu cezayı çekti. Aynı kurallar insan içinde geçerlidir. Eğer akıldan ve bilgiden yoksun hareket edersek doğa bizide cezalandiriyor ve Tanrı gözümüzün yaşına bakmıyor. * Sahte içki içen ömür boyu kör kaldı. * Hem sigortasini yatirmayan hemde gençliğinde sermaye yapıp işini büyütmeyin yasliliginda dilenir halde kaldı. * parayı düşünüp sağlığının önemini anlamayan kişi fabrikada mesleki hastalığa tutulup genç yaşta hastane kapilarinda süründu. Yani insanı rahata kavusturabilecekte sefalete surukleyebilecekte insanın kendisidir. Olumlu yada olumsuz bir ilahi güç bize müdahale etmiyor. Araba çarpıyor yatalak kalıyorsunuz imtihan, Afrika'da sefalet girdabinda doğmuşsunuz imtihan, çirkin doğmuşsunuz imtihan... Eksik, yoksun insanları avutmak gerekiyor. Yoksa varlık içinde olanları rahatsız ederler. Bu hayatta şans ve akıldan başka hiç birşeye sahip değiliz. ikiside yoksa sizi bulunduğunuz durumdan kurtaracak bir Tanrı yok. Belki bir Tanrı olabilir fakat kesinlikle bizi umursayan bir Tanrı yok.

Rahat ve lüks bir hayat için birilerinin onlar için çalışması gerektiğini anladigindan beri insanoğlu birbirini kolelestirmeye çalışıyor.

Bu konu üzerinde epey düşündüm ve sıkıntının ana nedeninin insanligin farklı ırklardan doğması sonucu oluştuğunu anladım. Aslan ve sırtlan doğuştan nasıl birbirlerine dusmansa insan irklarida birbirlerine düşman oluyor. Irklar ayrılık doğurduğu için tek bir dünya devleti kurulamiyor. Afrika'da nasıl farklı cinslerden oluşan hayvanların oluşturduğu bir kaos var ise Dünya'da da farklı ırklardaki insanların oluşturduğu bir kaos var. Yani dünyanın kaderi kaos. aslan ile sırtlan nasıl ittifak kuramiyorsa bütün insanlık alemide birbirleri ile ittifak kuramiyor. Sonucunda kan, gözyaşı, sömürü düzeni kaçınılmaz.

12000 yıl önce yerleşik hayata geçmiş insan. 11900 yıl icinde barış ve refah içinde bir dünya düzeni kurmayı becerememiş. Sizce neden insan bir türlü iki yakasını bir araya getiremedi?

Tanrı varsa bile kimseyi umursamıyor. Akıldan yoksun yavru kedi arabanın altında pestil oluyor yada kış günlerinde ısınmak için arabanın içine giriyor araba çalışıp gittikten sonra ölüyor. Yani hayvan olsun insan olsun her kim aklını kullanamaz ise doğa cezasını veriyor. Yavru kediyi bile umursamayan Tanrı bizi hiç umursamaz. Bizi umursamayan bir tanrının var olması neyi değiştirecek? Anası babası terketmis bir yetimde anası babası olduğunu biliyor. Olması birşey ifade ediyor mu? Tanrı yanımızda mi? Değil. O zaman olmasida birşey ifade etmez.

Amerika tüm dünyayı ekonomisine katkı verecek şekilde dizayn etmek için çabaladı. Bunu basardida. Bir insan ömrü kadar zaman diliminde dünyanın hakimi oldu. Bugün ki Rusya ve Çin'in hali benden sonrası tufan diyen Amerikalı yöneticiler olabilir.

Allah'ın olduğunu farzedelim... Allah'ın insana verdiği bunca bela, sıkıntı, zulüm varken bizden ondan razı olmamız bekleniyor. Hiç kudurarak ölen birini gördünüz mü? Kollarını kazada kaybetti diye nişanlısının kendisinden ayrıldığı kişinin psikolojisini anlayabilir misiniz? Depremde hem evini hem ailesini kaybeden bir babanın durumunu? Bir hata yapıp sahte içki içti diye ömrü boyunca kör kalacak adamın halini bilir misiniz? Hayatı boyunca cirpinipta hiç birşeyi olmayan, yaşamadan hayatının sonuna gelen insanın halini? Daha bir çok acımasızlık sayabilirim. Her insan bu işte bir terslik olduğunu biliyor fakat dinden çıkmanın kendisine birşey kazandirmayacagini hatta cehenneme gidebileceğini öngordugu için zorla evlendirilen gelinin evlendik madem sevmeye çalışayım dediği gibi Allah'ı sevmeye çalışıyorlar. İmtihan diyorlar. Inanın imtihan için bu zulumlere gerek yok. Çocuklarına sevgisini, zamanini, parasını vermiş onu iyi yerlere getirmiş nice anne babanın evlatları ana babasını ziyarete bile gitmiyor. Yani demek istediğim bir insan maddi, ruhi ve fiziki saglikla beraber herşeyin istediği gibi gittiği bir durumda bile yaraticisina nankörlük edebilir.

Kapitalizm'de kölelik var, komünizm ise tembellik yaratıyor. Kapitalizm der ki calis, çalıştır sonra kazandığın parayı dilediğin gibi kullanabilirsin. Komünizm ise çalışanı cezalandirir. Aynı faydayi sağlamayan iki insan eşit refaha sahip olması düşünülebilir mi? Kapitalizm'de miras ve israf konuları büyük meselelerdir. Komünizm'de ise tembellik ve eşitlik konuları büyük meselelerdir. Sırf zengin birinin çocuğu olarak dunyaya geldiği için hiç emek sarfetmeden lüks bir hayat yaşamak ne kadar adil? Sırf zengin olduğu için 10 milyon dolarlık araca binmeyi kendine hak görmek ne kadar adil? işsiz birinin çalışan ile refah seviyesi bakımından eşitlik istemesi ne kadar adil? Bir esnafın ameliyata giren bir doktor ile aynı refah seviyesinde yaşamak istemesi ne kadar adil? İlk olarak israf kanunu cikarilmalidir. Amaç zenginlerin paralarını israf etmeden yatarima aktarmasini sağlamaktır. israf yoksa işsizlikte yoktur, evsizlikte yoktur.

Yavrularinin tumunu besleyemeyen anne leylekler aralarindaki en zayif yavruyu yuvadan atiyor. Hayatima yon vermek acisindan bu soruyu kesin olarak bilmem gerekiyor. Hayvanlara bu kadar acimasiz olan doga veya tanri insanada boylesine acimasiz midir?

Öncelikle fakirliği ve zenginliği belirleyen faktorleri siralayalim. * Dogdugumuz cografya * Dogdugumuz aile * Dogdugumuz anda sahip oldugumuz iyi veya kötü fiziksel ozellikler Yukarida saydigim faktorler ileride maddi refah acisindan hangi konumda bulunacagimizi en az %50 etkiliyor. Geriye akillica ve istikrarli sekilde calismak ve tutumlu olmak kaliyor. Dogdugu andaki sartlar akilli olmasina ragmen cok kisinin yerinde saymasina sebebiyet vermistir. Bazi kimseler kaderimizin sahip oldugumuz dna ile belirlendigini bile soylemektedir. Yani kendimizin iradesiyle sahip oldugunu sandigimiz caliskanlik, tutumluluk hatta zekamiz bize dogustan geldigini soylemektedirler. Sizce refaha ulasamamak insanin ne kadar kendi sucudur?

Herkes tanrinin varligi hakkinda tartisiyor ve sonraki soruya gecemiyor. Varsayalim ki tanri var. Var olmasi tanriyi sevmemiz ve ona saygi gostermemiz icin yeterli olacak mi?

Esirlerine cok buyuk iskenceler yaparak öldüren birinin eline düstüğümüzü farzedelim. Bütün güç onun elinde olduğu için her ne haksiz davranista bulunursa bulunsun onu kizdirmamaya calisiriz. Keza bu kisi bazen esirlerini ömür boyu köle olarak kullaniyor bazilarina ise buyuk iskenceler ediyor. Kimse en aci iskencelere tabi olmak istemez. Yariticininda aynen boyle bir güce sahip olduğu bildiriliyor. Cennette sonsuz nimetler, cehennemde sonsuz iskenceler. Bu nedenle dünyada her ne kadar haksizliga, zulme maruz kalmis olsada insan tepki gostererek yaraticiyi kizdirmama derdinde. Çünkü insana kat kat daha buyuk iskenceler yapabilme kudretine sahip. Dünyada yaratan tarafindan türlü belalara ugramis biri ölumden sonrada bu zulumlerin devam etmemesi icin susuyor. Cehenneme gidecegi belli olsa sonsuz cehennemden kurtulmak icin susacak, sonsuz cehenneme girecegi belli olsa cehennemin en alt katinda en buyuk azaplarin yapilacagi yere dusmemek icin susacak. Velhasil yaratanda boyle bir guc oldugu surece cogunluk her zaman susacaktir. Depremde bu kadar aci yasanmasina ragmen bu suskunlugun sebebi isyanin hicbirseye faydasi olmamasi ve ahiretide tehlikeye sokma sebebindendir. Tabi toplumdan dislanmakta cabasidir.

Yaban köpeklerinin bir ceylani yarim saat canli canli yedigi bir hayatta ilahi bir anlam bulabilmek oldukca zor. Hayat amacinin saglikli, zengin ve güc sahibi olmak oldugu bellidir.

Yazin odami sivrisinekler basti. Gece seslerinden uyutmadilar. Haliyle kalkip sivrisinek avina basladim. Burada suclu yaratilis itibari ile yapmasi gerekeni yapan sivrisinek yada gecenin bir vakti rahatsiz edilen ben degilim. Yaratici sivrisinegi o sekilde yaratip olumune sebebiyet vermistir. Benide hic istemedigim halde sivrisinekleri oldurmek zorunda birakmistir. Fakat hic bir zaman yaratan suclanmaz basimiza gelenler yapip ettiklerimiz yuzundendir.

Gözlemlediğim kadarı ile maddi olarak ozgurlesen bireylerin evlenme oranı düşüyor. Maddi durumu iyi olan bireyler evlendiği zaman ise evlilikleri kısa sürüyor ve tekrar yeni birlikteliklere girişiyor. Yani çiftleri bir arada tutan aslında sevgi değil, birbirlerine maddi ve fiziksel olarak ne kadar bağımlı oldukları ile ilgili. iki gönül bir olunca samanlık seyran mi olur? Yoksa aşk karın doyurmaz mi?

eğer bir tanrı varsa canlilara dünyada çok zalim bir duzen hazırlamış. Canlılar birbirlerini öldürerek hayatta kalmaya çalışıyor. Hiç kimsede bı dakka tanrı ne manyakca bir düzen yaratmis diyemiyor. Õlum ve cehennem korkusu olmasa herkesin ayan beyan görebileceği yanlış bir düzen var.

Bugün yavru bir kedinin bir araba tarafından ezilerek pestile dönmüş halini gördüm. Bu kedinin hayat amacı bir kaç haftalıkken pestil olmak miydi? Buradan anlıyorum ki bir tanrı varsa hayvanların hayatına bir amaç yüklememiş ve değerde vermemiş. İnsani tarafim bizim hayvanlar gibi olmadığımız, tanrı tarafindan değer atfedilip bir amaç uğrunda dünyada bulunduğumuzu söylüyor. insani tarafim bunu soyluyorda gözlemlediğim dünya bunun tersini söylüyor. Hayvanların başına gelen talihsiz olayların insanlarında başına geldiğini görüyorum. Bok boceginin hayatına kayıtsız kalan tanrı cõpleri karıştırarak hayatını kazanan insanada kayıtsız kalıyor. Hayvanlarin başına geldiği gibi her an başımıza talihsiz bir olay gelebilir veya ölene dek sefalet içinde kõle olarak yaşayabiliriz. Tanrı hayvanlara gösterdiği kayıtsızlıgi insanada gösteriyor. Çocuk esirgeme kurumunda büyümüş birine baban var mı derseniz yok diyecektir. Aslında senin bir baban var derseniz alacağınız cevap; "varligida yokluguda bir olan birinin olup olmaması beni ilgilendirmiyor" olur. Varligida yokluguda bir olan bir tanrı bizi neden ilgilendirsin ki?